The Ugly Sweater Run 2019! En het blijkt meteen de laatste editie te zijn. Heel jammer! Maar hier de foto’s van een zeer geslaagde editie, en daaronder ook nog een paar foto’s toen we met z’n drieën gingen.
Het weer een ontzettend leuke editie van de Ugly Sweater Run in het Vondelpark. Ieder jaar ben ik weer verbaasd over de creativiteit van de lopers en het enthousiasme van de podiumspeakers. We waren met negen lopers present en dat leverde weer leuke foto’s op. Geen foto’s van hardlopende mensen ( te gezellig om een telefoon te pakken), geen eindtijden (werd niet bijgehouden). Toen het startsein werd gegeven ging het kerstmutsenpeloton van start. Overal kerstmutsen, honderden. Of duizenden. De kerstman had voor de gelegenheid een busje en hij reed heen en weer door het loperspeloton om ons aan te moedigen. Radmilo Soda was er ook om de lopers te motiveren maar van onze groep wisten alleen Jeroen en ik wie hij was. De creavititeit van de lopers kende geen grenzen, het was een feest om rond te kijken. Karin en ik hebben 5 km lang genoten van alles om ons heen en voor we het wisten waren we bij de finish. Time flies when you are having fun! Volgend jaar weer. O ja, en het regende zacht en gestaag. Geen last van maar op een gegeven moment waren we drijfnat dus werd het tijd om snel naar huis te gaan.
En dan de editie een jaar eerder, 2018: ondanks dat ik ontzettend veel gelobbyd had in de hardloopgroep voor deze loop kreeg ik met moeite 2 lopers mee. Maar dan ook wel twee heel enthousiaste lopers! Dus met z’n drieën gingen we het evenement in en we hebben geen seconde spijt gehad. Alles wat je niet wilt als je aan een hardloopevenement denkt was hier aanwezig. Animatie op het podium, prijzen voor de leukste kerstuitdossingen, een gezamenlijke warming up, een bekende Nederlander die het startschot gaf. En alles was superleuk. Een gezamenlijke warming up is meestal een tenenkrommend verschijnsel bij vrouwenloopjes maar hier was het meesterlijk gedaan. Bas, Joy en ik gingen met een beetje koudwatervrees de grote groep in maar we ontdooiden onmiddellijk. Hossen op foute muziek en songs, alles klopte. De gevoelstemperatuur ging naar een echte twee graden onder nul naar het kookpunt. Na het startschot kwam de groep rustig aan in beweging en kilometerslang werd er nauwelijks gesproken. Een droom! Even niet dat getetter in de achterhoede! Er werd alleen maar gelachen, ook door ons. Het was een heel grappig gebeuren en ik vind dat we dit jaar met een grotere groep moeten gaan. Je hoeft je geen zorgen te maken over moeilijke kleedpartijen, je krijgt een kerstmuts van de organisatie. Of misschien zet je graag een hertengewei op je hoofd. Het werkt! Groeten, Joke
