Vandaag was de halve marathon van Texel. Alle voortekenen wezen erop dat het een mooie dag ging worden, met zonnetje en windje. Dat was ook zo, te mooi om waar te zijn. We gingen met een groep mensen op de trein op Sloterdijk. Helaas miste Jasper de trein op een seconde, dat moest even verwerkt worden door de groep en door hem uiteraard ook. In Den Helder aangekomen gingen we wandelen richting boot. Het zag er naar uit dat er vrijwel geen lopers met de trein waren gekomen, we liepen als enigste groepje die kant op. Het was een korte wandeling met iedereen in gesprek (net als tijdens de training 😉 en inmiddels kwamen we lopers tegen die al aan het warm lopen waren, ruim een uur voor de start. Dat is aan ons niet besteed. Leuk om de boot op te gaan met die vele lopers, er hing een vrolijke verwachtende sfeer. Alleen al de start daar met z’n allen in het autolaadruim was goud waard: allemaal pratende lopers in een galmende ruimte, het leek wel een kippenhok met iedereen op elkaar gepakt. Een paar keer werd er massaal in de handen geklapt omdat de lopers wilden starten. Een gejuich barstte los toen de schuifdeur van de laadruimte openging. Daar gingen we. Ik liep met Bas, de bedoeling was dat we voorlopig samen zouden lopen voordat hij de benen nam. Het parcours was mooi. Zeer afwisselend (strand, duin, dorp, bos) en er waren heel veel mensen aan de kant die ons oprecht aanmoedigden. De éne helft van Texel stond de andere helft aan te moedigen en lopers van buitenaf werden net zo hartelijk bejegend. Zoals altijd bij onze duurloopjes wil Bas altijd sneller als ik, en deze keer vond ik het wel terecht: dit was geen duurloopje maar een loopevenement en zijn eerste halve. Dus aan de bak dan maar en het ging prima. Lekker wat inhalen maar niet te veel en te snel. Wat moet het toch verrukkelijk zijn als je snel kunt lopen en je gaat achterin weg. En dan de hele weg mensen inhalen een droom. De realiteit was ook goed: op het strand liep Bas van me weg en dat was goed zo. Ik wist mijn tempo eigenlijk wel goed door te trekken en finishte in 2.02 uur, en zag meteen al andere lopers van ons die al gefinisht waren. Met name Gea moedigde mijn laatste 50 meter aan. Ik ben benieuwd hoe zij heeft gelopen op de 10.
De terugreis was voorspoedig en voor je het weet zit je weer op de fiets. Dit is een beetje de opsomming van de dag, misschien een beetje droogjes maar het is moeilijk om alle indrukken te bevatten. Wat viel me op vandaag? Je tas met kleding werd ingenomen voordat we de boot opgingen, met als gevolg dat iedereen onbekommerd de overvaart onderging en er helemaal klaar voor was. Veel vrolijke gezichten, en geen onrustig gerommel met kleding en spullen. Verder liep Ton een gigantische negatieve split. Hij liep het eerste stuk achter Bas en mij en ook een stukje met ons voordat hij in de verte verdween. Frank heeft de boekenbon gewonnen, hij liep 29 seconden langzamer als hij had opgegeven, en Ronald zat dichtbij met 42 seconden sneller als opgegeven. Zijn brutotijd is wel precies zijn geschatte eindtijd 🙂 Verder heeft Gert Jan goed werk verricht in de trein op de terugweg. Hij heeft Jeroen er van overtuigd dat zijn tactiek beter kan. Ik hoop dat Jeroen het oppikt want hij heeft nog enige moeite met de gedachte dat je beter rustig kunt starten. Okee, de gedachte daar kan hij wel mee leven maar doen ho maar. Misschien dat er vandaag een doorbraak in zijn denkpatroon is gemaakt. Er zijn veel foto’s gemaakt onderweg en die komen mettertijd op www.texeltoerist.nl en ik hoop dat ze er spoedig opstaan.
Okee, de eindtijden op een rijtje (het zijn maar tijden, de verhalen achter de tijden zijn natuurlijk veel interessanter):
Guido 1.40.39
Erwin 1.42.45
Eric 1.45.13
Ronald 1.45.17
Gert Jan 1.46.41
Frank 1.49.31
Jolein 1.50.56
Carin 1.51.32
Wilma 1.52.07
Rutger 1.52.09
Sjaak 1.52.31
Ton 1.54.02
Jeroen 1.55.05
Bas 2.01.10
Joke 2.02.33
Magda 2.05.57
Jasper 2.05.58
Roos 2.06.12
Anrina 2.06.14
Jacqueline 2.19.00
Carlo 2.24.49
Simone M 2.33.19
Ik was deze keer dus niet de laatste en eigenlijk had ik dat best gewild. Als ik binnenkom en alle schaapjes zijn al op het droge dan voelt dat een stuk prettiger! Groetjes, Joke.
En hier ook het verslag van Eric V:
Terwijl afgelopen zondag Andries en Haile Gebrselassie in Berlijn een prachtige prestatie neer bleken te zetten, zat een groot gezelschap van de hardloopgroep in de trein naar Den Helder. Jeroen wilde de tijd van Haile op Texel evenaren, maar liep daarvoor echter bijna 10 minuten te snel. En zo zie je maar weer wat voor topprestaties er door de hardloopgroep worden geleverd! 😉 De sfeer was als vanouds oergezellig en eigenlijk zou geen enkele Westerparkloper dit mogen missen. Vanwege mijn achillespeesblessure wilde ik niet in de verleiding komen om op Texel een pr te willen lopen, en dat pakte ik als volgt aan. Ten eerste had ik op mijn ipodje muziek gezet die me onmogelijk kon opzwepen. En ook had ik de dag daarvoor bewust geen optimale voeding tot me genomen. Ik kon kiezen uit een heerlijke kaasfondue (waarvan ik weet dat je daardoor de dag daarna minstens een kilo zwaarder bent), of een gezonde pastamaaltijd (mijn normale keuze). Ik koos toch voor het eerste, simpelweg omdat het zo lekker is. De fles witte wijn die er voor nodig was, heb ik genotshalve ook maar leeggedronken. Ik heb er geen spijt van gehad... In de trein mochten we van Joke onze eindtijd weer voorspellen. Ik noemde 1.51.30 als eindtijd, zodat ik dan zonder al te veel inspanning eindelijk eens een boekenbon zou winnen. Het mocht niet baten... Omdat ik weer eens zonder de folder goed te lezen en ook verder tamelijk onvoorbereid vertrok, dacht ik dat we ons op de boot om konden kleden. Dat bleek niet het geval te zijn. Voor dat we de boot op konden, moesten we onze tassen al inleveren. Met een verkoudheid onder de leden, besloot ik mijn winterlooptrui aan te houden. Tijd om mijn korte broek en steunkousen (die je inderdaad zonder jarretels draagt) aan te trekken had ik niet meer. Op de kade stond een koude wind en ik was blij dat ik warm gekleed was. Op de boot vertelde Roos dat het op Texel echter prachtig weer zou worden en ze raadde me aan mijn trui in haar tas te stoppen (nogmaals bedankt, Roos). Vervolgens liep ik de race dus in lange broek en kort hemd; een eigenzinnige combinatie, volgens een van de lopers. Op de boot had ik me van de overtollige bagage ontdaan, door de mueslirepen en boterhammen ineens op te eten. Ook besloot ik alle sportdrank die ik bij had op te drinken, want meesjouwen is ook zo'n gedoe. Gevolg: zeven kilometer later zocht ik met adelaarsblik naar een beschut boompje (dat kost je ca. een minuut, ik heb het geklokt...;-)). De lopers die ik daarvoor had ingehaald, liepen nu weer voor mij. Onder hen ook een vrouw die de inhoud van haar neus op de achterkant van haar broek afveegde: deinende billen met twee snotslierten in tegenritme. Ze liep al eerder voor me, en misschien is het een beetje aanstellerig van me, maar mede omdat ik het geen aantrekkelijk gezicht vond, heb ik mijn pas toen even versneld... (Op de fotoverslagen is deze vrouw gelukkig alleen van voren te zien ;-). Afgelopen zondag was ik in een soort relaxte 'wilma-bui'; d.w.z. dat ik zonder dat het energie leek te kosten met allerlei lopers onderweg een babbeltje heb gemaakt. (Nee hoor, het publiek heb ik niet aangemoedigd.) Onder hen ook enkele lopers die er in Hoorn en/of de Ardennen ook bij waren. Altijd leuk wanneer je elkaar bij een volgende loop weer herkent. Uitgangspunt was dat, wanneer ik nog een praatje kon maken, ik in ieder geval niet te hard zou lopen. Ook al merk ik dat mijn zuidelijk accent sterker wordt naarmate ik vermoeider raak; vlak voor de finish dacht een loper zelfs dat ik helemaal uit België naar Texel was gekomen. Ondanks de ontspannen loop, bleek ik diezelfde avond toch spierpijn te hebben. De dag daarna ben ik dus maar gaan sporten: de beste remedie... // - eric
