Het verhaal van Greta:
Ik heb al eens de victorie beschreven op dit forum nu dan ook de drama: mijn eerste keer met een rugnummer. Terugkijkend denk ik dat ik door de zenuwen al veel te snel van start ging, maar liefst 6.30 was mijn eerste kilometer terwijl dat normaliter een dikke 7 moet zijn, ik ben een diesel. (Mijn p.r. op de kilometer is notabene 6.03.) Echter het rare was dat het fysiek niet moeilijk ging en toch werd ik alsmaar zenuwachtiger waardoor mijn ademhaling steeds hoger kwam te zitten. Er kwam zo'n giga-zenuwachtig gevoel over mij en het lukte me niet om dit via de 'inner-talk' tot bedaren te brengen. Hoezeer ik het ook probeerde. Het tegendeel, het gevoel escaleerde en ik crashte na 3 kilometer. En dat terwijl ik het weekend ervoor nog 13 had gelopen. Bizar. Ik crashte en Anita keek zeer bezorgd, en geemotioneerd om terwijl Joke gilde dat ze moest doorrennen. Werkelijk een schitterende scene uit een film was het. En ze deed het en hoe!!! En ik zat te shaken als een fluitketel. Rugnummers kunnen blijkbaar een te zware last zijn. Of een last waar ik blijkbaar aan moet wennen, leren omgaan ofzo. Rare ervaring. De eerste crisisopvang door Joke was voortreffelijk, net als de tweede-lijns-bijstandsteam! tot dinsdag (zo makkelijk ben ik niet uit het veld te slaan), Greta
Het verhaal van Edith:
Ik heb jullie gemist daar aan de Sloterplas. Maar ik was er wel! En heb gelopen! Terwijl ik de vorige dag de hele dag op hoge hakken had geparadeerd om overdag een feestje voor mijn tweeling te geven. 40 grote en kleine kinderen op bezoek en al om 14.00 uur aan de witte wijn. Om 2.00 uur naar bed, nadat ik nog een met veel alcohol gelardeerde surpriseparty van een vriend bijgewoond had. Toen ik 's ochtends om 10.00 uur voor zes personen eieren stond te bakken belde Simone van Hell (ooit je snelste vrouw Joke) of ik meeging. Ik was het helemaal niet van plan, en was totaal niet voorbereid, maar het leek me een prima manier om met het mooie weer de kater eruit te zweten. En daar ging ik met buiknummer (had jij 'm op je rug Greta?) 792. Simone ging bij het bruggetje net buiten de baan onderuit. Er was een scheidig tussen voet/enfietspad doormiddel van een ijzeren strip, toen ik naar haar toensnelde struikelde ik er ook over maar ik wist me op de been te houden. Maar Simone had last van haar enkel en ze had bloed op haar armen. Een fotograaf ontfermde zich over haar en zei me dat ik echt vooral door moest lopen. Ik zag haar pas terug na de finish, met een verband om haar pols en haar inschrijfgeld retour. Het eerste half uur had ik steeds steken in mijn zij. Gelukkig had ik aan een pet gedacht zodat ik niet zo'n last van de zon had. Mijn veter ging los, weer een oponthoud. Maar ik had aan Joke's wijze woorden gedacht rustig te beginnen. Het werkte. De laatste honderd meter had ik nog kracht om een sprint in te zetten. En glorieus was ik ruim een minuut sneller dan mijn eerste 10 km-loop (Vondelpark) binnen. 59.20. Trots en weer helemaal fit. Edith.
Uitslag Sloterplasloop 3 april 2005, 10 km:
Jasper 48.17
Sjaak 48.57
Eric V 49.36
Gert Jan 49.36
Frank 50.35
Sandra 51.22
Wilma 51.24
Jet 56.28
Marjolein 57.48
Edith 59.09
Ingrid 59.10
Peter H 59.13
Anita 1.12.43
Lees verder onder de foto's voor het verslag van Joke!
Het verhaal van Joke:
Er zijn mensen die hardlopen saai vinden!!! Nou, die hebben het mis. Wat een dag weer gisteren. Allereerst Gert Jan: die heeft Eric gehaast naar een tijd onder de 50 minuten. De eerste kilometers liepen ze 5 minuten per kilometer om vervolgens iets te versnellen. Eric heeft het behoorlijk zwaar gehad begreep ik, zijn hartslagmeter liet hoge waarden zien. Maar: Gert Jan gevolgd en 49.25 gelopen. Frank probeerde ook mee te lopen maar moest loslaten en finishte in 50.25. Ook een pr. Eric kan de calculators weer gaan invullen en zal tot zijn schrik zien dat er nu op de halve marathon een tijd van binnen de 1.50 mogelijk is. En dat zal ook zeker een keer gebeuren. Jasper: die besloot om snel te starten om een snellere eindtijd te lopen. Normaal gesproken loop je een snelle tijd door een negatieve split te lopen, de eerste helft rustig lopen en de tweede helft iets sneller. Jasper had een doorkomsttijd van 23 minuten op de 5 km, en een eindtijd van 48.30. Hij deed dus 2,5 minuten langer over de 2e helft en liep een pr. Sjaak zat daar vlak achter met 48.47, sneller als een half jaar geleden op de Sloterplasloop. Toen was hij te laat voor de start en moest in vliegende vaart achter de lopers aanhollen. Geen fijn begin. Nu dus ruim op tijd én sneller én zichzelf goed heel gehouden want volgende week loopt hij de marathon. Wilma ook, en die liep gisteren een mooie 51.09. Prima basistijd voor de 10. Ze kan sneller maar ook zij moet dus heel blijven voor volgende week. Het komt nu wel heel dichtbij. Marjolein benutte de Sloterplasloop om eens te kijken hoe ze ervoor staat. Heel goed, ze is rustig weggegaan en haar eindtijd is 57.32. Waarschijnlijk gaat ze in voorbereiding voor de halve marathon van Hoorn. Jet liep 56.10. Ik verwacht dat zij eerdaags ook op een halve verschijnt, want: een ervaren loopster die al menig heeft gelopen. Peter: 59.10 en was daarmee iets sneller als vorig jaar bij de midzomernachtcross. Peter kennende was hij niet bezig met eindtijden, maar hij loopt waarschijnlijk alweer een stuk makkelijker. Sandra H liep ook een pr: 51.00. Ze loopt zonder horloge, net als Jasper, en weet dus niet precies haar eindtijd. Die zal nog op de website van de Sloterplasloop verschijnen. Daar worden brutotijden vermeld, maar ik stond vrij achterin en telde pakweg 20 seconden voordat ik over de startstreep ging. Dus erg veel zal het niet schelen. Dan Anita: Greta en ik hadden haar dus alleen gelaten bij het 3 kmpunt. Greta en ik wandelden terug naar het sportcomplex en zagen daar Sjaak op het pad op de uitkijk staan. Zijn blik van medeleven toen we vertelden dat we waren uitgestapt was de wandeling waard! Toen kwam Eric aangelopen die bezorgd keek toen hij zag dat Anita niet bij ons was. Maar: daar kwam ze aan in de verte! Eric en Sjaak begeleidden haar naar de finish. Voor de start had ik Edith zien lopen, en inmiddels weet ik ook wat ze allemaal gedaan heeft dankzij haar stukje op het forum. Rot dat Simone was gevallen, ik zag ook al iemand struikelen over dat gemene richeltje op dat bruggetje. Simone was inderdaad een tijdje de snelste vrouw van de hardloopgroep; inmiddels heeft ze een waardige opvolgster in Jantien. Groetjes, Joke.