De Sloterplasloop is een goude ouwe die al jarenlang fris aan de top staat van leuke loopjes in Amsterdam. Start en finish op de atletiekbaan van AAC nabij Osdorp en de Sloterplas. Altijd keuze uit 5 of 10 km. In het verleden is er ook geëxperimenteerd met langere afstanden, de 16,1 en de halve marathon. Misschien kwamen daar te weinig lopers op af, was de ruimte te beperkt voor een mooi parcours, werd het teveel werk? Ze zijn er in ieder geval mee gestopt na een paar keer. Ook een verandering: niet meer twee keer per jaar (lente en herfst) maar één keer per jaar (herfst). De 10 km gaat rondom de Sloterplas, de 5 km blijft aan de westkant van de Sloterplas. Een prima parcours om voor een pr te gaan!
Sloterplasloop 2021
Vandaag hebben we met 12 lopers de Sloterplasloop gelopen. Eindelijk weer een loopje met z’n allen en de Sloterplasloop staat op de “leukmeter” bovenin. Vlakbij, mooi parcours (één van de mooiste!), fijne starttijd, perfecte organisatie, vrolijke mensen, vrolijke lopers en een mooie herfstige en zonnige dag. En een mentale instelling waar wij patent op hebben, nml superrelaxt. En dat gaat het langst mee! De oudste deelnemer op de 10 km was 81 jaar en hij finishte net voor Jasper en mij. Een hele eer en wie weet lopen wij dan ook gewoon nog mee als wij die leeftijd hebben bereikt. Ik sluit het niet uit. En leuk ook om Carin weer te zien, zij heeft “vroeger” ook met ons meegelopen. Still going strong!
Onze eindtijden:
Lourens 44.59 minuten
Jesse 48.09
Eric H 51.58
Jolein 55.36
Niels 57.27
Erik V 57.27
Laura 57.34
Carin 1.01.47
Sytske 1.05.44
Jasper W 1.06.17
Annemieke 1.06.24
Jasper 1.06.35
Joke 1.06.37
Sloterplasloop 2019
Deze editie was weer geslaagd! Niet iedereen liep in “de zone”, Jeroen en Chiel hadden daar los van elkaar last van. Jesse niet, die had eerst zijn vriend Joao gehaast op de 5 km en ging daarna Chiel op de 10 km hazen. Claske heeft waarschijnlijk heerlijk gelopen, ze startte fris, liep een frisse tijd, en ikzelf heb haar niet meer gezien maar van horen zeggen was ze na afloop ook nog fris. Niet dat de andere lopers haar hadden zien finishen want ze kwam als eerste binnen van ons team. Jasper en ik liepen weer in de achterhoede, dit keer zonder heldhaftig inhalen van andere achterhoeders. Wel hebben we een loper onwetend op sleeptouw genomen, hij bedankte ons na afloop voor ons fijne tempo waar hij op kon aanhaken. Ikzelf voelde mezelf als een 10, een hele kalme rustige 10 die iedere stap aangenaam vond. Jasper gaf zichzelf een 7 of een 8 onderweg. Dus twee fitte lopers! Erik liep met Jeroen op, met het idee dat als het erin zat dat hij voor een pr (persoonlijk record) zou gaan. Rond de 8 km is hij van Jeroen weggelopen en liep inderdaad een pr. Een ervaring die niet iedereen meer kan meemaken, zo zie ik mezelf nooit meer een pr op de 10 lopen. Of op een andere afstand 😉
Onze eindtijden: 5 km
Frank 26.16 min
Joao 27.19
Jesse 27.19 10 km
Eindtijden 10 km
Claske 52.16 min
Erik 55.11
Jeroen 56.47
Chiel 1.05.17
Jesse 1.05.19
Jasper 1.09.59
Joke 1.09.59
Het voelt altijd goed om als laatste van het team binnen te komen, alle schaapjes zijn dan veilig op het droge! En dat ook in het fijne gezelschap van Jasper.
Sloterplasloop 2018
Verslag van Jeroen:
Vandaag een heerlijke Sloterplasloop gelopen. Waar ik me vorige week nog tot een 50 km liet verleiden, koos ik nu voor de 5 kilometer. Die wilde ik weer eens binnen de 25 minuten lopen. Had zelfs visioenen van onder de 24 en 23! Werd uiteindelijk iets onder de 25, mede dankzij het fantastische haaswerk van Jesse, die mij de gehele race op sleeptouw nam. Had het de laatste twee kilometer wel zwaar, maar heb genoten van een geweldige race. Zonovergoten deze keer. En met een grote delegatie van Hardloopgroep Westerpark. Sommigen deden de 5 en andere de 10 kilometer. Wat het lekkere van de vijf kilometer was, zat gelegen in het feit dat deze al klaar was voordat de tien nog moest beginnen. Dan kun je dus heerlijk in het zonnetje zitten wachten terwijl je werk er al op zit, aanrader, geloof me!! Uiteindelijk liepen Jasper, Frank, Olga, Jesse, Erik, Jolein, Joao en Kirsten de tien kilometer en liepen Chiel, Joke, Joy, ikzelf en Jesse (hij deed de dubbel, twee keer a walk in the park voor hem) de 5 kilometer. Zondag 28 oktober is de volgende 5 en 10 kilometer en die start om 16u00 bij de Spartelvijver. Heb er nu alweer zin in! Jeroen
5 km: Jeroen 24.45
Jesse 24.47
Chiel 29.23
Joy 36.01
Joke 36.01
10 km: Frank 53.49
Olga 53.50
Jesse 53.51
Jolein 54.05
Erik 55.55
Kirsten 58.11
Joao 59.28
Jasper 1.06.57
Sloterplasloop 2014
Een editie met 2 lopers op de 5 km en 2 lopers op de 10 km.
Sloterplasloop 2008 en 2007
Van 2008 alleen een foto van Jolein gevonden, en in 2007 gingen we met een hele groep:
Uitslagen Sloterplasloop 2007
op de 5 km:
Jeroen 30.29
Berendien 30.28
Leonore 30.27
De 10 km:
Nicolet 58.11
Carin 55.59
Carlo 51.58
Sjaak 50.47
Joke 50.55
Aafke 48.01
Rutger 47.10
Jolein 46.06
Ton 46.05
Ronald 42.13
Eric 41.35
Andries 37.12
Sloterplasloop 2005 lente en herfst
Het verhaal van Greta:
Ik heb al eens de victorie beschreven op dit forum nu dan ook de drama: mijn eerste keer met een rugnummer. Terugkijkend denk ik dat ik door de zenuwen al veel te snel van start ging, maar liefst 6.30 was mijn eerste kilometer terwijl dat normaliter een dikke 7 moet zijn, ik ben een diesel. (Mijn p.r. op de kilometer is notabene 6.03.) Echter het rare was dat het fysiek niet moeilijk ging en toch werd ik alsmaar zenuwachtiger waardoor mijn ademhaling steeds hoger kwam te zitten. Er kwam zo'n giga-zenuwachtig gevoel over mij en het lukte me niet om dit via de 'inner-talk' tot bedaren te brengen. Hoezeer ik het ook probeerde. Het tegendeel, het gevoel escaleerde en ik crashte na 3 kilometer. En dat terwijl ik het weekend ervoor nog 13 had gelopen. Bizar. Ik crashte en Anita keek zeer bezorgd, en geemotioneerd om terwijl Joke gilde dat ze moest doorrennen. Werkelijk een schitterende scene uit een film was het. En ze deed het en hoe!!! En ik zat te shaken als een fluitketel. Rugnummers kunnen blijkbaar een te zware last zijn. Of een last waar ik blijkbaar aan moet wennen, leren omgaan ofzo. Rare ervaring. De eerste crisisopvang door Joke was voortreffelijk, net als de tweede-lijns-bijstandsteam! tot dinsdag (zo makkelijk ben ik niet uit het veld te slaan), Greta
Het verhaal van Edith:
Ik heb jullie gemist daar aan de Sloterplas. Maar ik was er wel! En heb gelopen! Terwijl ik de vorige dag de hele dag op hoge hakken had geparadeerd om overdag een feestje voor mijn tweeling te geven. 40 grote en kleine kinderen op bezoek en al om 14.00 uur aan de witte wijn. Om 2.00 uur naar bed, nadat ik nog een met veel alcohol gelardeerde surpriseparty van een vriend bijgewoond had. Toen ik 's ochtends om 10.00 uur voor zes personen eieren stond te bakken belde Simone van Hell (ooit je snelste vrouw Joke) of ik meeging. Ik was het helemaal niet van plan, en was totaal niet voorbereid, maar het leek me een prima manier om met het mooie weer de kater eruit te zweten. En daar ging ik met buiknummer (had jij 'm op je rug Greta?) 792. Simone ging bij het bruggetje net buiten de baan onderuit. Er was een scheidig tussen voet/enfietspad doormiddel van een ijzeren strip, toen ik naar haar toensnelde struikelde ik er ook over maar ik wist me op de been te houden. Maar Simone had last van haar enkel en ze had bloed op haar armen. Een fotograaf ontfermde zich over haar en zei me dat ik echt vooral door moest lopen. Ik zag haar pas terug na de finish, met een verband om haar pols en haar inschrijfgeld retour. Het eerste half uur had ik steeds steken in mijn zij. Gelukkig had ik aan een pet gedacht zodat ik niet zo'n last van de zon had. Mijn veter ging los, weer een oponthoud. Maar ik had aan Joke's wijze woorden gedacht rustig te beginnen. Het werkte. De laatste honderd meter had ik nog kracht om een sprint in te zetten. En glorieus was ik ruim een minuut sneller dan mijn eerste 10 km-loop (Vondelpark) binnen. 59.20. Trots en weer helemaal fit. Edith.
Het verhaal van Joke:
Er zijn mensen die hardlopen saai vinden!!! Nou, die hebben het mis. Wat een dag weer gisteren. Allereerst Gert Jan: die heeft Eric gehaast naar een tijd onder de 50 minuten. De eerste kilometers liepen ze 5 minuten per kilometer om vervolgens iets te versnellen. Eric heeft het behoorlijk zwaar gehad begreep ik, zijn hartslagmeter liet hoge waarden zien. Maar: Gert Jan gevolgd en 49.25 gelopen. Frank probeerde ook mee te lopen maar moest loslaten en finishte in 50.25. Ook een pr. Eric kan de calculators weer gaan invullen en zal tot zijn schrik zien dat er nu op de halve marathon een tijd van binnen de 1.50 mogelijk is. En dat zal ook zeker een keer gebeuren. Jasper: die besloot om snel te starten om een snellere eindtijd te lopen. Normaal gesproken loop je een snelle tijd door een negatieve split te lopen, de eerste helft rustig lopen en de tweede helft iets sneller. Jasper had een doorkomsttijd van 23 minuten op de 5 km, en een eindtijd van 48.30. Hij deed dus 2,5 minuten langer over de 2e helft en liep een pr. Sjaak zat daar vlak achter met 48.47, sneller als een half jaar geleden op de Sloterplasloop. Toen was hij te laat voor de start en moest in vliegende vaart achter de lopers aanhollen. Geen fijn begin. Nu dus ruim op tijd én sneller én zichzelf goed heel gehouden want volgende week loopt hij de marathon. Wilma ook, en die liep gisteren een mooie 51.09. Prima basistijd voor de 10. Ze kan sneller maar ook zij moet dus heel blijven voor volgende week. Het komt nu wel heel dichtbij. Marjolein benutte de Sloterplasloop om eens te kijken hoe ze ervoor staat. Heel goed, ze is rustig weggegaan en haar eindtijd is 57.32. Waarschijnlijk gaat ze in voorbereiding voor de halve marathon van Hoorn. Jet liep 56.10. Ik verwacht dat zij eerdaags ook op een halve verschijnt, want: een ervaren loopster die al menig heeft gelopen. Peter: 59.10 en was daarmee iets sneller als vorig jaar bij de midzomernachtcross. Peter kennende was hij niet bezig met eindtijden, maar hij loopt waarschijnlijk alweer een stuk makkelijker. Sandra H liep ook een pr: 51.00. Ze loopt zonder horloge, net als Jasper, en weet dus niet precies haar eindtijd. Die zal nog op de website van de Sloterplasloop verschijnen. Daar worden brutotijden vermeld, maar ik stond vrij achterin en telde pakweg 20 seconden voordat ik over de startstreep ging. Dus erg veel zal het niet schelen. Dan Anita: Greta en ik hadden haar dus alleen gelaten bij het 3 kmpunt. Greta en ik wandelden terug naar het sportcomplex en zagen daar Sjaak op het pad op de uitkijk staan. Zijn blik van medeleven toen we vertelden dat we waren uitgestapt was de wandeling waard! Toen kwam Eric aangelopen die bezorgd keek toen hij zag dat Anita niet bij ons was. Maar: daar kwam ze aan in de verte! Eric en Sjaak begeleidden haar naar de finish. Voor de start had ik Edith zien lopen, en inmiddels weet ik ook wat ze allemaal gedaan heeft dankzij haar stukje op het forum. Rot dat Simone was gevallen, ik zag ook al iemand struikelen over dat gemene richeltje op dat bruggetje. Simone was inderdaad een tijdje de snelste vrouw van de hardloopgroep; inmiddels heeft ze een waardige opvolgster in Jantien. Groetjes, Joke.
Uitslag Sloterplasloop 3 april 2005, 10 km:
Jasper 48.17
Sjaak 48.57
Eric V 49.36
Gert Jan 49.36
Frank 50.35
Sandra 51.22
Wilma 51.24
Jet 56.28
Marjolein 57.48
Edith 59.09
Ingrid 59.10
Peter H 59.13
Anita 1.12.43
Sloterplasloop 2004
Verslag Joke:
De Sloterplasloop. 's Morgens toen we op de fiets stapten had Jeroen een zwak moment: ik probeerde een MP3 speler los te troggelen als ik binnen de 55 minuten zou lopen. Daar ging hij niet mee akkoord, maar een PR (dat stond op 53.19 min.), of in ieder geval een tijd onder de 54 minuten was wel voldoende. Aha, dat biedt perspectief! We fietsten met een groepje mensen naar het sportpark van AAC. Daar kwamen we nog meer mensen van de hardloopgroep tegen: Nicole, Jasper en Renzo. Renzo was eerst verkeerd gefietst, hij had verwacht dat de organisatie overal borden had geplaatst met pijlen richting start. Nee, zo voortvarend is Amsterdam niet met zijn sportevenementen! Zelfs een groot zwemfestijn met olympische toppers in het Sloterparkbad moet het doen met 2 verkeersregelaars in een oranje vestje (afgelopen zaterdag was dat). Goed, na het inschrijven en de jacht op veiligheidsspelden gingen we op de tartanbaan staan bij de start. Er hing ook al geen startvlag, maar goed. Na het startschot liepen we eerst 2 rondjes op de baan. Mijn dochter, die met Jeroen aan de kant stond, riep me verbaasd toe:"mama, waarom lopen al die anderen al dáár?" en ze wees verderop. Inderdaad, ik liep vrijwel achteraan. Geen paniek, ik had de smaak te pakken. Jasper kwam even naast me lopen, volgens mij heeft hij het eerste stukje ook nog naast Nicole en marjolein gelopen. We staan samen op de foto als we de atletiekbaan verlaten en het park ingaan. Erg grappig: ik ben duidelijk stevig aan de slag, en Jasper lijkt wel te wandelen. Inderdaad is hij na een minuutje ervandoor. Langzaam maar gestaag zie ik hem in de verte verdwijnen. Ik zal hem pas weer na de finish zien. Dan haal ik Astrid en Hanneke in. Die lopen samen, en Wilma loopt voor ze. Ik loop er makkelijk voorbij (hier heb ik 20 jaar op gewacht!!) en dan zie ik Frank in de verte. Daar loop ik ook op in, en zie tot mijn verbazing Renzo. Die had niet zijn beste dag maar zo is het met hardlopers: op een mindere dag doen ze toch maar een rondje Sloterplas. Er liepen overigens ook 3 of 4 hazen rond, mannen (er waren hier geen vrouwelijke hazen bij) met een ballon waar een eindtijd op geschreven stond. Frank heeft nog een heel stuk meegelopen met de 55 minuten-haas, en Astrid en Hanneke misschien ook wel. Inmiddels was ik behoorlijk ontketend, op de 3 kilometer zat ik dik onder de 17 minuten. Ik concentreerde me erop om uit te rusten, maar dan zonder het tempo te verlagen. Dat lukte ook nog. Die MP3 speler zweefde pakweg 2 meter voor me, en ik ging erachteraan. Ik haalde nog een man in van de zaterdagtraining, die meeloopt met de gevorderde lopers; ik geef dan training aan de beginners. Eén keer wilden we een gezamelijke warming-up doen, maar de gevorderde groep weigerde met mij mee te doen - dat ging ze te ver, om samen met de kneuzen te beginnen. Dus dat voelde erg goed, om die man in te halen. Waar haalde ik het vandaan? Bij de 5 kilometer zat ik onder de 27 minuten, dus nog even mijn tempo bestendigen en ik liep een nieuwe PR. Er was na de 7 kilometer nog een paadje dat een enorme afsnijding zou betekenen, en het was een moeilijk moment om toch rechtdoor te gaan. Na de 8 kilometer zag ik Peter staan, een opsteker na dat lange stuk alleen lopen. De laatste kilometer ging ook nog wel, en ik finishte binnen de 52 minuten, dolgelukkig. Een mooi moment: een lekkere koek, sportdrank en Jasper en Carlo die daar ontspannen aan het uitrusten waren. Aan Carlo was niet eens te zien dat hij had hardgelopen. Frank kwam een halve minuut na mij binnen, hij was het laatste stuk voor de haas uitgegaan. We waren het er samen over eens: het leek wel één lange sprint die we gelopen hadden! Ik begrijp niet dat mensen nóg harder kunnen lopen. Ook Hanneke en Astrid waren de haas voorgegaan, Wilma kwam ongeveer gelijk met de haas aan. Aan de kant zag ik Renzo binnenkomen, en even later kwamen Nicole en Marjolein samen aan. Ze hadden het hele stuk samen opgelopen in een rustig tempo. De tijd dat ze in de tweede helft lekker wat mensen gaan inhalen komt ook wel, ik hoop alleen dat ze daar geen 20 jaar op hoeven te wachten net als ik 😉 Guido heeft op deze dag de marathon van Rotterdam gelopen en ik ben erg benieuwd naar zijn verhaal (later bleek dat hij een prachtige 3.45.21 uur had gelopen). Het weer zat mee, want er werd aanvankelijk storm en zelfs onweer verwacht. Ik vraag me af wat de organisatie in het laatste geval had gedaan: aflassen? Want lopen in de bliksem is niet verstandig. Over het weer gesproken: ik hoop dat het vanavond een beetje droog is, want er vallen nu 's morgens om de haverklap felle regenbuien. Gek genoeg geen regenboog gezien, maar die komt vast wel als het zo doorgaat./Joke
De eindtijden:
Carlo 47.50
Jasper 49.56
Joke 52.02
Frank 52.38
Astrid 53.09
Hanneke 53.19
Wilma 55.49
Renzo 1.01.40
Marjolein 1.03.52
Nicole 1.03.52
Sloterplasloop 2003
Verslag van Joke:
Vandaag heb ik voor de 5de of 6de keer de Sloterplasloop gelopen. Ieder jaar hetzelfde recept: mooi weer, veel snelle lopers van de atletiekvereniging, mooi parcours en veel vrijwilligers die ons de goede weg wezen en aanmoedigden. Hoewel er vorig jaar toen Jasper en ik hier samen liepen een vrijwilliger ontbrak op een cruciale plek, we liepen toen een doodlopende weg in. Gelukkig stond er vandaag wel iemand op die plek. Ik merkte dat ik wat snel was gestart, de eerste kilometer in 5.10 min ipv de 6 min die ik gewoonlijk loop. Het drie km punt passeerde ik na 16.55 min. Handig, die kilometeraanduidingen onderweg, je hebt lekker iets te berekenen. Na een tijdje kreeg ik de koorts te pakken: ik ga mijn record van ruim 10 jaar geleden kloppen, dat op 54.20 min staat. Het kon de hele weg niet op. Dankzij een negatieve split (jawel) wist ik zeker de tweede helft veel mensen in te halen. Bij sommigen nog een hele klus, dan was ik minutenlang bezig iemand in te halen die zwaar en moeizaam liep. Hoe is dat toch iedere keer weer mogelijk? Jeroen die bij de finish op me stond te wachten keek soms ook met verbazing naar mensen die op een tijd finishten die dik onder zijn pr lag (zijn pr staat op 47.12 minuten); mensen waarvan hij onmiddellijk op zicht zou denken dat hij zelf veel sneller loopt. Waar halen die mensen het vandaan om zo snel te lopen? Mijn eindtijd: 53.47 minuten. Yes! De afgelopen tijd ben ik niet in de buurt van geweest van zo'n eindtijd. Een paar jaar geleden liep ik de Amsterdammarathon 10 km in 1 uur en 10 seconden, ik kwam pakweg een halve minuut na Danny Blind binnen. Een gemiste kans om binnen het uur te lopen én Danny Blind voor te blijven.
Na afloop kwam Jeroen in gesprek met een haas. Dit jaar had AAC, de organisator van deze loop, het initiatief genomen om drie hazen, ofwel pacemakers, mee te laten lopen (het woord pacemaker roept een andere associatie op. Vorig jaar zaten mijn ouders naar de Londen Marathon te kijken op de BBC en ze waren vol verbazing dat de voorste atleet met een pacemaker liep).
Deze haas had zijn werk niet helemaal goed gedaan, hij was te snel gestart. Daarom "wapperden", zoals hij het noemde, een aantal mensen van zijn treintje af. Volgende keer beter besloot de haas.
