Helaas geen foto's van deze editie maar wel verhalen en berichten van prikbord:
Wie waren het die gisteren bij de finish van de Midzomernachtscross mij toeriepen? Er zat regen in mijn ogen dus ik kon jullie niet herkennen. Maar wel kicken zo'n zwembadpas./ Edith
Edith, dat waren Wilma, Frank, Carin en Ronald. Verslag volgt. //Wilma
Het verhaal van Wilma:
MZNC 2007. Elke editie laat ons weer verrassen. Zo was het er 2 jaar gelden bloedheet en kwam het deze keer met bakken uit de lucht. Alhoewel, dat was het geval voor aanvang. Tijdens het lopen zelf hebben we het droog gehouden. We hebben dan ook aangenaam gelopen. De eerste helft lekker gekletst met deze en gene. Sommigen vroegen zich af hoe wij konden praten en hardlopen tegelijk. Ja, dat is het geheim van de smid. Afijn. Een paar minpuntjes op toch een geslaagde loop: de 16km boog na 3,5 km links af om er een lus te maken en vervolgens weer op het parcours van de 10 km te komen. Die lus bestond uit een smal paadje met halverwege het keerpunt. Je raadt het al. De lopers passeerden elkaar op dat smalle paadje. Hoe bedenk je het als je een enorm bos tot je beschikking hebt! Minpunt 2: de 10 km was 5 min later gestart, waardoor wij in de kopgroep van de snelle lopers belandden. Van alle kanten werden we ingehaald. En we waren net zo goed bezig, hadden een versnelling ingezet, het leek wel alsof we vlogen. Zeker 10 min. lang voelden we ons als slakken in het peloton. Toen we nog drie km te gaan hadden, liepen we weer wat lopers voorbij die te snel van start waren gegaan. Zo eindigden we in 1.24.41. Een dampende massa stond bij de finish na te praten, een sinaasappeltje te eten en nam tevree een glas in ontvangst met de tekst MZNC. De sfeer was erg aangenaaam. Iedereen voelde zich trots en voldaan. En toen kwamen de regendruppels weer uit de lucht, met bakken wel te verstaan. Gelukkig konden we een paraplu lenen, om Carin en Ronald binnen te zien komen. En Edith wisten we te spotten, die de 10 km had gelopen. Zouden Joke en Annemiek nog komen? Nee, we zagen ze niet meer finishen. Ze hebben voor de start hun biezen gepakt en zijn met Eric naar huis gegaan. De muggen lustten ons rauw terwijl we daar nog even stonden. Toen zijn we ook huiswaarts gegaan. Bij de fietsen zagen we Guido. Op naar Carin's huis voor de picknick: hartige taart, pannenkoeken, bier, roze, borrelnootjes, gesuikerde pinda's. Een topafsluiting. Frank vatte dit avontuur mooi samen: "We hebben deze avond afgezien, maar niet geleden". Wilma
Het verhaal van Frank:
Midzomernachtcross was wederom een race met erg veel weer. Vooral veel water, op de heenweg werd de volumeknop van de wolkbreuk nog eens flink open gedraaid en stonden we met z’n 5-en een half uur lang onder grote parasols eerst te genieten van de zware regenval en later te fantaseren over de afgelasting. Toen zag ik de zon schijnen boven de Amstelveenseweg en gingen we toch verder. Kleumen bij de start, twijfel bij allen, ga ik wel of niet mee, ik had zelf eigenlijk ook geen zin meer maar was er nu toch en toen het startschot klonk vond ik het allemaal weer prima en de wolkbreuk ook want die hield zich koest tot aan de finish. Lekker rustig gelopen, tweede helft wat harder, wel een beetje raar en onhandig parcours zo als Wilma ook schreef maar het blijft mooi, die afwisseling van het steeds donker wordende bos en het licht in het open veld op de stukken ertussen. Bij de finish onder geleende paraplu’s nog lang staan wachten onder opnieuw steeds meer maar wel warme regen. En via een gezellige binnenskamers picnic door naar de eigen warme douche om alle moddersporen van het bos weg te spoelen. Volgend jaar weer! En zoals Joke op de heenweg ook zei tegen onze medeschuilers onder de parasol, ‘sinds ik hardloop doet regen me eigenlijk niet zo veel meer, ik loop toch wel’. Maar dan is het wel fijn dat het warme zomerregen is ipv die nare koude grimmiggrijze en gure winterregen die ik me van de midwintermarathon in Apeldoorn herinner. Leve de zomer! /Frank
Het verhaal van Joke:
Nou, ik heb dus niet gelopen. 18.50 uur stond ik op het Hugo de Grootplein en 21.05 uur was ik er weer terug. Wat is er in die tijd gebeurd? Met z'n vijven (Eric, Wilma, Annemieke, Frank en ik) gingen we 19.03 uur weg want het begon te regenen. Het leek wel alsof de bui eigenlijk verderop zou verdwijnen maar het werd alleen maar erger. Aan het eind van het Vondelpark begon het te weerlichten en te stortregenen. We gingen onder een parasol schuilen en daar hebben we van 20.20 uur tot 20.50 uur gestaan. Toen ging Frank eens kijken hoe het ervoor stond, en boven het Amsterdamse bos was er een opgeklaarde lichte lucht. Op pad dan maar! Helaas regende het nog steeds best wel flink toen we bij het startgebied aankwamen. Inmiddels was menigeen werkelijk kletsnat geregend, waaronder ik. Mijn regenjas was finaal doorgeregend. Nergens kon je even schuilen of je tas even op de grond zetten. Het leek wel alsof we onder de douche stonden. Ik besloot om bij Annemieke te blijven voor de 10 km zodat we samen nog een half uur op de start konden wachten. Wilma, Frank, Guido en Ronald (Carin dus ook maar die heb ik niet gezien) maakten zich klaar en gingen voor de start. Aan Eric te zien had hij het wel gehad en ging hij niet lopen. Na overleg besloten Annemieke, Eric en ik terug te fietsen. Weer door de zeikende regen terug, inmiddels ijskoud. Her en der door enorme plassen moeten fietsen, nog enger dan de bliksem die er nog steeds af en toe was. Annemieke stelde zich voor dat de lopers in het amsterdamse bos tot hun middel in het water aan het waden waren en dat het wel lang zou duren voor ze binnen zouden komen. Gelukkig viel dat dus heel erg mee, zo te lezen in het verslag van Wilma. Nog geprobeerd om door een hele lange diepe plas in het Vondelpark te fietsen, maar na een paar meter toch gestopt en toen stonden Annemieke en ik met onze kuiten in het water. Toch maar het zijpad waar Eric al voor gekozen had. We hadden toch al voor het hazenpad gekozen. Groetjes, Joke.
De 16.1 km
Guido 1.18.30
Wilma 1.24.42
Frank 1.24.42
Carin 1.34.29
Ronald 1.34.29
De 10 km
Edith 1.01.23