Het verhaal van Eric:
Wat een loopje vrijdag! De eerste kilometers gingen ontzettend vlot. Er zaten een paar heuveltjes in de midzomernachtcross en wanneer het bergafging, kon ik de zwaartekracht in mijn voordeel laten werken en ging ik veel lopers in een hoog tempo voorbij. Na een aantal kilometers zag ik Sjaak voor me lopen, die vanwege zijn constante tempo een ideale haas was (ook al wist hij niet dat ik hem als zodanig voor mijn karretje spande). Een kwartiertje puffen en zweten later, liet Sjaak het voor gezien en moest ik in mijn uppie proberen op tempo te blijven. Nadat ik het 8 kilometerpunt passeerde, begonnen veel lopers me in te halen. Mijn inmiddels door de hitte danig verzwakte wil werd compleet gebroken, want ik dacht dat ik te langzaam liep en had nog niet in de gaten dat dit allemaal 10-kilometerlopers waren die nu hun eindversnelling inzetten. Even twijfelde ik of ik niet ook de afslag van de 10 kilometer moest nemen, maar was te bang dat een omroeper zou denken dat ik als eerste vd 16-kilometerlopers de finish zou bereiken (later hoorde ik dat Frank o.a. vanwege diezelfde angst de extra 6-kilometerlus maakte). Vlak na het 12-kilometerpunt besloot ik (voor het eerst tijdens mijn loop-'carrière' een stukje te gaan wandelen, het voelde gewoon niet gezond). Toen ik na een paar meter weer begon te hardlopen, had ik niet het idee dat ik dat nog 20 tot 25 minuten zou volhouden en besloot alsnog om te draaien (mijn vermoeid warrige hoofd had berekend dat dat de kortste weg zou zijn). Na 12 kilometer had ik misschien beter even rustig verder kunnen wandelen en daarna de draad weer op kunnen pikken, want al met al voelde ik me, nadat ik voor de 2e keer een paar minuten gewandeld had, weer fit genoeg om terug te rennen. Waarschijnlijk had ik zelfs dan mijn pr nog verbeterd, want toen ik terugwandelde duurde het even voordat ik Wilma, Frank, Sandra en Peter tegenkwam. Achteraf lijkt het me dus toch niet zo slim te zijn geweest om te keren, maar waarschijnlijk was mijn hoofd te leeg om nog uit te rekenen, dat ik alsnog een redelijke tijd kon lopen. Met een bijna steady op 5'03 per kilometer zou ik ondanks de wandeling waarschijnlijk voor de 1:25 binnen zijn gekomen... Het is nu wel schokkend om op de website te zien dat ik meer dan 1uur & 16minuten over de 10 kilometer heb gedaan. Ik ben als allerlaatste gefinisht. Ik hoop maar dat de lezers na Joke's cryptische omschrijving dat een vd lopers na 12 kilometer besloot om te draaien, weten om wie het gaat, want met dit laatste resultaat wordt mijn loopijdelheid niet echt bekroond. Joke attendeerde me er terloops op dat ik nu waarschijnlijk niet alleen een 'PM' heb: een persoonlijk-maximum, maar zelfs een 'GM': een groepsmaximum, want tot dusver heeft bij een 'officiële' tijdmeting geen loper van Hardloopgroep Westerpark langer dan 75 minuten over de 10 kilometer gedaan. Een 'vermakelijk' detail: dit was de eerste keer dat ik onder mijn eigen naam liep en volgens Jeroen zal ik voortaan altijd onder mijn eigen naam moeten lopen, om te kunnen bewijzen dat ik die 10 kilometer misschien toch wel binnen het uur kan redden... 😉 //Eric V
Sjaak vertelt over de picknick na afloop in het Vondelpark:
Ik zou het sfeerverslag schrijven over die laatste spannende 30 minuten. Helaas vanmorgen een computerprobleempje. Maar dit is wat er gebeurde................. Nadat we de laatste restjes hadden opgeruimd, alles weer schoon achterlatend, fietste we rustig huiswaarts. Rustig?? We hoorde steeds luider wordende donderslagen boven ons hoofd. Het park werd spookachtig verlicht door de bliksemschichten. En langzaam druppelde steeds groter wordende regendruppels neer om onze, nog verhitte lijven, neer. Echt zo'n zwoele exotische nacht. Plots klonk er een scherpe knal. Het geluid van een dichtbij inslaande bliksembol soms? In ieder geval schrok Jasper daar zo van dat hij in een reflex het stuur omgooide. Iets te bruuks bleek echter waardoor hij de controle over zijn vervoersmiddel kwijt was en er naast lag. Iedereen natuurlijk in paniek. We gingen direct schuilen voor de regen en om de schade bij Jasper op te nemen. Uit het niets verscheen daar toen een jonge blonde godin die direct het iniatief overnam met de mededeling dat zij dokter was. Over het gezicht van Jasper verscheen een gelukzalige glimlach alsof hij bemerkte dat ineens al zijn dromen uitkwamen. Helaas was de diagnose snel gesteld: wat schaafwondjes, advies thuis even schoonmaken, waarna deze godin weer in de nacht oploste en ook Jasper weer met beide benen op de grond stond. Als bij toverslag hield het daarna ook op met regenen, waarna we elkaar aankeken of dit echt allemaal echt was. Maar de schaafwond op het voorhoofd en knie bij Jasper waren overduidelijk aanwezig. We vervolgde onze reis verder. Een bizar slot van een verder voortreffenlijk geslaagde avond./Sjaak
De midzomernachtcross 24 juli 2005
De 5 kilometer:
Machteld 31.35
Joleen 34.10
Nicole Y 35.00
Christa 37.29
Greta 38.20
De 10 kilometer:
Andries 37.53
Jantien 48.09
Jasper 50.43*
Dennis B 50.48
Sheila 51.49
Sjaak 51.49*
Brynley 51.50
Sabine 57.29
Edith 58.41
Hanneke 1.01.34
Annemieke 1.02.12
Linda 1.03.23
Mark 1.03.38
Charlotte 1.08.21
Anita 1.12.24
Grit 1.12.24
Eric V 1.16.44*
De 16,1 kilometer:
Gert Jan 1.11.11
Guido 1.19.08
Wilma 1.28.17
Frank 1.32.06
Sandra H 1.41.46
Peter H 1.42.31
*: de namen met een sterretje zijn lopers die van plan waren om de 16,1 km te lopen maar door de warmte besloten om het bij 10 km te laten. Eentje is pas bij 12 km gestopt en is terug gewandeld naar de finish.