Bouillonnante 2015, 16 lopers over 3 afstanden:
Eindtijden 14 km
Menno 2.14.23
Evelyn 2.16.01
Jet 2.16.23
Johan 2.22.30
Kiki 2.42.01
Marina 2.42.07
Joke 2.42.10
Eindtijden 35 km
Jesse 4.26.54
Carin 6.12.20
Eindtijden 56 km
Bob 8.06.53
Ronald 8.26.51
Pieter 8.56.12
Frank 9.54.10
Jeroen 10.17.16
Verslag van Frank: De Bouillonnante van 2015 was een modderbad. Dat betekent dat je aldoor moet opletten want anders glibber je omlaag de steile helling af en dat kan zomaar 40 meter zijn en alleen maar losse bladen onderweg dus dat wil je niet. Gelukkig overkwam dat ook niemand van de 16 Westerpark lopers. Hoewel er wel een forse blessure cq showstopper voor Marc was die zich na 10km verstapte, zijn enkel verstuikte en meteen uit de race was en de rest van het weekend heeft moeten gebruiken voor herstel. Daar waren de banken bij landhuis Jeroen goed geschikt voor. Sowieso was dit jaar dubbelgezellig met ook de buren, een voormalig hotel, bijgehuurd. 17 mensen, 16 lopers, alleen Jasper hield het bij chauffeureren. Toen ik op zaterdagochtend berevroeg de 1e bus op pad stuurde richting Bouillon moest ik de ruitewissers op maximum zetten en verstoorde de regenroffel het gesnurk van de slapers op de achterbank. Maar we hadden geluk, bij aankomst was het droog en onderweg ook wel redelijk. Onderweg was lang, heel lang. De eerste 5 uur was het toch nog wel nat en koud, toen verborg ik mijn Westerpark shirt onder een regenjas. De tweede 5 uur was het warmer, of was ik warmer, en ging het weer kort-kort. Inderdaad opgeteld bijna 10 uur, ongelooflijk, ruim een uur trager dan beide voorgaande jaren. Toch vooral door die blubber denk ik. Zowel op dalende als op vlakke stukken was lopen een balanceerkunst. Het pad was vaak een bobbelige richel met hier een droge graspluk, daar een bedding met bladeren en dan weer een middenstuk met hard droog zand, met een mindfulle dronkemansgang waggelde ik van links naar rechts en zocht en behield evenwicht. Slechts 3 keer in 10 uur lopen verloor ik mijzelf in een dagdroom waarvan ik na enige tijd wakkerschrok en weer oplette, gelukkig geen struikeling of val gehad. Normaal loop ik nooit meer dan 2 a 3 uur dus zo’n onverantwoorde en ongetrainde inspanning gaat steeds meer ten koste van allerlei pijntjes die langzaam heviger worden. Maar nooit genoeg om aan stoppen te denken. En het landschap is bij vlagen ruig en meestal mooi, van glooiend weiland naar vergezicht over een beboste vallei naar een doorsteek door een rivier waar de vissen om je enkels schieten. Ik vond het mooi en heel gezellig samen en net als vorig jaar ga ik volgend jaar meer trainen! Frank
Verslag van Joke: Vanmorgen om kwart over zes ging het eerste busje weg met de langlopend en om zeven uur ging het busje weg met de kortlopers. Onderweg goot het van de regen maar in Bouillon was het droog en regende het af en toe een beetje. Dat was aangenaam. Het parcours van de 14 km lag er zeer goed bij, ook alweer aangenaam. Er kon gewoon gelopen worden (behalve dat iedereen verkeerd werd gestuurd maar daar had vooral de kopgroep last van). Prachtige omgeving, wat is het toch mooi daar! En we gingen natuurlijk heupdiep door de rivier, twee keer. Het water was niet koud, ook weer zo’n fijn detail. Veel omhoog geploeter, dan eindeloos omlaag en dan opeens weer terug in Bouillon en omhoog naar het plein naast de burcht. Fantastisch, ook al omdat Jasper daar was. En de andere 14 km lopers waren er ook. Frank en Jeroen zijn echt lang onderweg geweest, Frank bijna 10 uur en Jeroen ruim 10 uur. En toch weer vrolijk ’s avonds! //Joke.
Verslag van Jeroen: Dit jaar gingen we met maar liefst 16 man op pad naar de Bouillonnante en het was wederom een groot succes! Zelf zou ik uiteindelijk 10 uur en 7 minuten doen over deze loodzware race. Volgend jaar wil ik revanche en ga ik proberen mijn pr van 8u25 te verbeteren. Joke en Jesse hadden het al over een kwalificatiemoment voor de lange afstand. Met Frank heb ik inmiddels afspraken gemaakt me te ‘kwalificeren'(lees: meer trainingskilometers maken) voor volgend jaar. Hoogtepunt van de race vond ik na 50 km het twee keer door de rivier mogen waden, wat een heerlijk verfrissend moment! Dieptepunt was dat Mark, die zichtbaar goed in zijn vel zat en lekker aan het lopen was vlak achter mij zijn enkel verzwikte en de race na 10 km voortijdig moest beëindigen. Gisteren bij thuiskomst wilde hij ook een sportieve revanche volgend jaar, ik hoop dat je enkel snel herstelt Mark! Verder opvallend was dat Bob eerste werd in de categorie veteranen 3 (geboortejaar 1955 of eerder). Zelf had ik het met name tussen de 25 en 45 km heel zwaar, daarna herstelde ik prettig genoeg aardig. Al met al heb ik weer genoten van een wonderschone trail en een heel gezellig weekend met alle Westerparklopers! Jeroen
Verslag van Jesse: Gisteren maakten ik ook mijn debuut bij de bouillonnante. Was eigenlijk van plan om de 24 km te doen maar ik voelde me zo goed dat ik toch maar de 35 deed. Het begin gedeelte was wel een beetje irritant, er moest 20 min wachten voordat we begonnen te rennen maar voor de rest was het puur genieten. Het uitzicht, de natuur, de omgeving, alles was sensationeel. Begon lekker vlot met een pace van 14 km per uur hield dit op de platte vlakke en dalen heel lang vol en duwden bijna een Frans man van de bergen waarop hij zei “was, merde, putin”. Al met. al heb ik genoten. Van jesse
Verslag Bob:
Het was weer totaal anders dan vorig jaar La Bouillonnante. Dit keer was het niet warm, maar regenachtig en het parcours glibberig, bedekt met omgevallen bomen en zo nu en dan best gevaarlijk. Dus hulde aan ieder die het volbracht heeft, het was niet gemakkelijk!
Vrijdagmiddag vertrokken we met twee busjes naar Luxemburg. ik zat bij chauffeur Frank, Evelyn, Marc, Pieter, Menno, Jesse en Jeroen in de bus. Door de file duurde de heenreis wat langer dan we zouden willen. Tijdens de stop in Weert kregen we nog een gelegenheid om wat te eten voordat we de grens over gingen. Evelyn ging achter het stuur om alvast te wennen aan de bus. Het moeilijkste was de rotonde richting Luxemburg die heel behoedzaam genomen moest worden, maar dat deed ze erg goed. Eenmaal in Burg Reuland ging ik vrij kort na Jesse ook naar bed om goed uitgerust aan de start te verschijnen. Ik had een kamer voor mezelf in het hotel-gedeelte, het was daar lekker rustig . De volgende ochtend ging de wekker om 5.40 uur, binnen tien minuten was ik aangekleed en vertrok ik met mijn rugzakje naar het andere huis. In de keuken waren alle lopers van de 56 km inclusief Jet die ook met ons meeging. Onderweg regende het behoorlijk, ik dacht als we het nu hebben, krijgen we het vast straks niet meer en dat klopte wel zo ongeveer. De bus werd op de parkeerplaats neergezet en wij liepen richting kasteel om onze nummer op te halen. In de tent was een wand met daarop alle namen van de deelnemer op alfabetische volgorde en de bijbehorende startnummers.
Er was nog voldoende tijd om wat foto’s te maken en het toilet te bezoeken. ik ging vrij laat het kasteel in. Helemaal achterin het kasteel bevond zich ‘Le tapis’, de tijd waarnemingsmat waar je eerst overheen moest lopen, voordat je weer naar buiten kon. Langzaam keerden we om en liepen het kasteel weer uit, richting de rivier. Daar ontstond al een kleine file, maar dat is elk jaar zo. Ik werd onderweg eerst door Jesse ingehaald en daarna door Pieter die zei dat mijn regenponcho wel uit kon. Als derde liep Ronald me voorbij. Het duurde even voordat ik op gang kwam, maar toen ging ik wel lekker lopen. Iedereen die me had ingehaald liep ik weer voorbij en het tempo ging omhoog. Het was wel zaak om korte pasjes te maken, zodat je niet onderuit ging in de afdaling. Er werd weer flink geklommen en daarna volgde een langere afdaling die ik met volle snelheid nam. Na de brug en de eerste controlepost moest ik over een lang en glibberig pad en even later weer omhoog. Onderweg haalde ik één keer mijn vinger open aan een rotsblok en was ik op mijn achterste gevallen. Het leukst vond ik de slingerpaadjes en die op en neer gingen, dat gaf energie. De smalle paadjes waren zo af en toe best gevaarlijk, één misstap of modder kan je in de afgrond doen belanden. Had geen zin om vijf of soms tien meter naar beneden te glijden, dus ik lette erg goed op en nam geen enkel risico.
Aan het klimmen kwam vaak geen eind, maar dat hoort erbij wist ik van vorig jaar. Ook verheugde ik me weer op de tocht door de rivier. Had aangekondigd dat ik deze keer op blote voeten er doorheen zou gaan, maar op het laatste moment bedacht ik me bij de aanblik van al die stenen en rotsen. Veel te gevaarlijk zonder enige bescherming. Uiteindelijk moesten we later nog een keer door de Semois maar dan zonder touw. Ook langs het parcours waren touwen gespannen op steile hellingen. Gelukkig ging dat allemaal goed, heb maar één keer iemand uit de bocht zien vliegen tegen een boom. Ik wist dat mijn Garmin al 58 km aangaf en dat de finish weldra in zicht moest komen. De laatste afdaling was ingezet en ik zat vol spanning te uit te kijken naar het moment dat ik de brug zou kunnen zien. Het was ook een race tegen de klok; ik zat nog onder de acht uur. Ja, daar was tie, nog even klimmen de trap op naar het plein en dan de tent in. Onderweg hoorde ik mijn naam roepen, daarna naar links en over de finish. Wat een geweldig gevoel om dit toch weer gedaan te hebben: La Bouillonnante 2015 zit er op en hoe! Dolblij ook met de tijd en zoals ik later van Jeroen vernam een eerste plaats in mijn leeftijdscatagorie. Echt super. Wil ieder nog bedanken voor het fijne weekend en speciaal nog Joke en Jeroen voor het onderdak en de gastvrijheid. Heb er erg van genoten. Groet, Bob
