Bouillonnante 2011

Afstand: 55 km
Jeroen      9.43 uur
Het verslag van Jeroen:
Zaterdagmorgen werd ik om half zes afgehaald door Rolf, Peter en Wim op station Heerlen. De ontvangst was uiterst hartelijk, ik bevond me in uitstekend gezelschap! Ik voelde me uitstekend, heb ook nog lekker even getukt in de auto en om half 8 arriveerden we op 100 meter van het kasteel en haalden we onze startnummers op. Een zogenaamde supervoorbereiding. Een historische tijd van 7u58 behoorde absoluut tot de mogelijkheden vandaag. Mijn rugzak was tot de nok gevuld met cola (6 halve liters, water 2 halve liters en behoorlijk wat eten, chips, brood, eierkoeken en energierepen). Met 500 (?) man verzamelen in het kasteel, en op de opzwepende tonen van de Carmina Burana vertrekken, een magisch moment! De race zelf (plusminus 55km) begint rustig. 2 km langs de rivier lopen, die zitten dan alvast in de pocket gratis en voor niks. Ik liep een beetje achterin, maar op zo’n afstand is dat geen probleem. De eerste berg ging fantastisch, ik haalde zeker 80 mensen in, afdaling ging ook lekker. Ik voelde me goed en de eerste 8 kilometer gingen in 1u02, op zich goed maar het parcours van de Bouillonante wordt steeds zwaarder en het lijf steeds vermoeider. Verdisconteer je dit, kom je uit op een tijd van 7 uur, maar ik wist al dat dit niet reëel was. Op km 12 kwam ik door in 1u30 en op km 27 in 3u52. En dan begint de Bouillonante venijnig te worden, de hellingen worden steiler en met name de afdalingen technisch lastiger. Enorm veel omgevallen bomen op het parcours ook. Vanaf 27km liep ik grotendeels samen met Peter, wat erg gezellig was. Ik had nog behoorlijk wat mensen achter me. De verzorgingspost op km 41 bereikte ik na 6u27, 3 minuten voor de sluitingsdatum. Ik was de laatste die nog door mocht. Inmiddels was het mij duidelijk dat een tijd onder de 8 uur onmogelijk was geworden, omdat de laatste 13 km lood en loodzwaar zijn en vanaf 30 km kon ik niet meer lekker dalen omdat mijn rechterkniepees zwaar protesteerde tijden het dalen. Een tijd van onder de 9 uur en een dik pr (vorige was 9u15) was in mijn overtuiging echter nog haalbaar. De zeer steile klim direct na de verzorgingspost ging voortreffelijk, ik haalde zeker vijf lopers in, waarvan er twee rechtsomkeert maken en geen zin meer hadden in een heilloze onderneming. Het dalen erna echter ging dramatisch, voor mijn gevoel hooguit 2 km per uur, dit schoot echt niet op. Ik besloot de 9 uursgrens ook los te laten en te gaan voor een pr, een tijd van onder de 9u15. Dit leek me zeker haalbaar, omdat het stijgen goed ging en ik op het vlakke nog redelijk kon joggen. Maar oei, die afdaling duurde wel erg lang. Ik lag inmiddels laatste in de race want de bezemwagen, een Belg van de organisatie liep met me mee. Met hem heb ik de rest van de route heerlijk kunnen kletsen. Hij bleek personal trainer te zijn en hij was zeer motiverend, zoals het een personal trainer betaamt. Ik voelde me eigenlijk kakelfit, maar mijn benen waren licht verzuurd en die kniepees had er echt totaal geen zin meer in. Gelukkig had ik een koelspray mee en dat gaf elke keer dat ik hem gebruikte een minuutje verlichting. Na een fikse klim richting Botassard en La tombe du Géande arriveerden we op de waterpost van km 47. Ik meen na 8 uur en 10 minuten. Een pr leek me toen al uitgesloten want het laatste stuk is ook nog zwaarEerst moest ik nog naar beneden zien te komen, een steile afdaling van 700 meter. Oei oei oei, dit was echt een hele onhandige onderneming. Na ongeveer 15 minuten bereikte ik het dal, godzijdank, want die pees sneed dwars door mijn knieschijf heen. Gelukkig lag er een heerlijk cadeau op me te wachten en een spectaculair stuk van de Bouillonante!: honderd meter door een ijskoude rivier waden. Niks lekkerders dan dat, knie blij, warmtehuishouding blij, voetzolen blij, geest blij. Een superbe refreshment. Het liefst zou ik zo nog zeven km waden tot de finish, maar helaas moest ik er na 100 meter weer uit. Na twee kilometer over geaccidenteerd terrein (het dalen bleef problematisch, maar mijn knie was nog een beetje verdoofd door de koude rivier) kwam er weer een passage van 100 meter door een rivier, heerlijk!!! Vervolgens nog een flinke klim, boven aangekomen zag ik op mijn klokje dat een tijd van boven de 10 uur tot de mogelijkheden begon te horen!!! Gekker moest het niet worden, maar goed. Er volgde nog een problematische afdaling naar Bouillon. Daar begon een ware zegetocht. Omdat ik als allerlaatste binnenkwam was een gigantisch applaus mijn deel. Zoals de personal trainer zei: die mensen wachten allemaal op den laatste, dat kan alleen in België hè! Met trommels, zingen, schreeuwen en fluiten werd ik binnengehaald en vervolgens nog een gigantische ovatie op het podium, tjonge dat voelde heeeeeel erg goed!! En ik kreeg nog een fraai bierpakket als prix pour le dernier. Met een tijd van 9u43 had ik mijn derde Bouillonante uitgelopen, een voldaan gevoel. En toch wil ik hem een keer onder de 8 uur lopen. Daarvoor zal ik toch meer km’s moeten maken, zodat de peesjes langer hun werk blijven doen en niet al vroeg in staking gaan. Kracht had ik meer dan voldoende, moraal ook, conditie was redelijk maar de fijne carosserie, peesjes, aanhechtingen waren niet voldoende voorbereid, eigen schuld dus! Na de race vertrokken we terug naar Nederland en werd ik afgezet op station Maastricht om 2100. Wat een geweldige service en gastvrijheid van Rolf, Peter en Wim!!! Ik kon nog net de intercity naar Eindhoven pakken van 21u07. Ik vreesde voor drukke toestanden in de trein, maar dat viel reuze mee! Er was eigelijk geen hond in de trein. Vlak voor Eindhoven kwam de trein stil te staan vanwege problemen op station Eindhoven. Dit duurde zeker 20 minuten. Toen rolde de trein langzaam de lichtstad binnen. Daar zag het werkelijk zwart van de (jonge en dronken) mensen. Over twee minuten zou mijn trein van 22u32 naar Amsterdam vertrekken. Ik rennen naar spoor 1 waar het nog drukker was. Dit zag er toch enigszins gevaarlijk uit. Een grote dronken menigte op een perron met in- en uitgaande treinen. Mijn trein kwam om 22u55 binnenrollen met een snelheid van 0,5 km p/uur. Ik neem aan om onmiddellijk een noodstop te kunnen maken voor het geval iemand op het spoor zou worden geduwd. Er was gelukkig geen agressieve sfeer maar zo iets kan heel snel omslaan, vergelijk het met weer in de bergen. De trein stopte precies met de deuren op een plek waarop ik stond en ondanks het feit dat ik wat achteraan stond had ik een uitstekende zitplaats. De trein vertrok pas om 23u35, omdat er steeds aan de noodrem werd getrokken. Ik had gelukkig nog heel veel water en cola bij me, en kon nog enkele jongeren hiervan voorzien. Want sommigen waren enigszins uitgedroogd. In Den Bosch stapten de meeste jongelui uit en uiteindelijk bereikte ik om een uur A’dam CS. Daar bleek de noordkant, waar mijn fiets stond te zijn afgesloten en dus moest ik omstrompelen via de spoortunnel. Om 1u30 was ik thuis. Weer een avontuur rijker. Jeroen