Eindtijd 19 km:
Claske 2.31.28
Eindtijden 54 km:
Pieter 7.52.07
Jeroen 8.26.18
Frank 8.42.41
Verslag Jeroen: Gisteren de Bouillonnante gelopen. Een wedstrijd waar ik altijd bijzonder veel plezier aan beleef. Ik liep dit jaar met Claske , Frank en Pieter. De afstand was dit jaar iets langer dan anders: 57 kilometer werd er gemeten door de meeste gps-systemen. Ik begon dit jaar rustig in het achterveld en bleef opvallend fris tot en met 25 kilometer.We hadden al een paar pittige klimmen achter de rug en een lange afdaling. Daarna begon een fase waarin mijn benen wat begonnen te verstijven. Frank en ik liepen voortduren bij elkaar in de buurt. Dat was wel heel gezellig. Claske was inmiddels al succesvol gefinisht bij de 19 km. Zij zat bij de snelste 30 procent van het veld, zo maakte ik op uit haar sms, waarin ze haar tijd en ranking doorgaf. Pieter heb ik alleen maar bij de start gezien. Tussen de 25 en 43 km had ik het wat moeilijker, maar de verstijving zette gelukkig niet echt door. Met name goed drinken (ananaskokossap, cola en water) en eten (brood en gogreenbars) deden me erg goed. Na de 43 kwam ik aan bij de Muur.De steilste helling van de dag! Ik moet zeggen, dat ik daar weer behoorlijk wat energie van kreeg. Veel mensen hielden het daar voor gezien. Frank en ik gingen daar door. We kwamen daar aan na precies 6 uur. Voor mij een record. In eerdere versies kwam ik daar door na 6u30 en lag het punt op 41 km. IK was dus goed bezig. Na de Muur ontspon zich een technisch stuk met touwen en ladders, gevaarlijk rotsachtig terrein en heel smalle paadjes. Ik moet zeggen dat ik steeds beter in mijn energie kwam te zitten. Frank en ik kwamen bij de Muur 2 na ongeveer 47 kilometer. Vanaf dat moment heb ik alleen gelopen en nog een hoop mensen kunnen inhalen. Met name een lange afdaling ging geweldig goed, ik heb daar zeker 11 a 12 kilometer per uur kunnen lopen, iets wat echt snel is in deze wedstrijd. Bij de 51 kilometer was de laatste drankpost, daar ging ik snel langs. Ik heb daar nog een half litertje cola aangelengd met water bijgevuld en ben toen snel naar beneden gegaan naar Le Tombeau du Geant (het graf van de reus). Voordat we daar waren vroeg ik nog aan een locale loper of Le Tombe du Geant nog in het parcours zat. De Waal reageerde heel adrem. Hij zei: je ne sais pas, mais les geants sommes nous et nous ne sommes pas mort. Ah, nous sommes mort un peu! (ik weet het niet maar de reuzen, dat zijn wij en we zijn niet dood, alhoewel een beetje wel natuurlijk). Ook de afdaling naar le tombeau du geant ging nog uitstekend. Ik haalde daar ook nog iemand in. De loper had een stijl die mij deed denken aan eerdere edities van mijzelf. Dat je zo verzuurd bent dat alles pijn doet. Bij mij ging het eigenlijk allemaal nog wel. Ik hoopte stiekem dat ik nu nog een paar kilometer redelijk vlak kon joggen en nog een berg op moest om vervolgens af te dalen naar het kasteel, waar traditioneel gefinisht (en gestart) wordt. Maar zoals eigenlijk de hele Bouillonnante het geval is, je krijgt er niks cadeau (behalve misschien het stuk tussen de 18 en 24 kilometer waar je lekker rustig kunt dalen). Het bleek dat er nog twee fikse klimmen in het vizier lagen. Met dito afdalingen. Ik probeerde zoveel mogelijk tempo te houden, begon toch wat moe te worden. Maar zonder echt stuk te gaan. Met name het gedisciplineerd drinken en eten heeft me heel veel goed gedaan. Enfin beneden bij het kasteel zag ik dat Claske en Pieter al naar me zwaaiden. Ik kwam met een juichkreet in absolute recordtijd binnen: 8u27 in een langere versie van de Bouillonnante. In eerdere edities liep ik 9u15, 9u45, en 10u40, 9u30 en nog een verkorte versie(45km) in 6u45. Tjongejonge, heb echt heel erg genoten van deze hele fraaie loop! Jeroen
Verslag Frank: Mooi verslag Jeroen. Ik vond het ook heerlijk om 1 dag maar 1 ding te doen, ook al was dat ene ding dan de Bouillonante in een editie langer dan ooit. Tot aan de muur (45km) liep ik heerlijk, met steeds meer ontspanning, gewoon in een sukkeldrafje waar ik me in andere omstandigheden misschien voor zou schamen maar wat hier gewoon goed paste en waardoor ik het gevoel had alsmaar door te kunnen gaan. In de steile klims wandelen, in de milde klim licht dribbelen, op het vlakke dat sukkeldrafje en in de afdaling niet remmen maar ook niet te hard gaan. Het hielp dat er dit jaar nauwelijks modder was, wel is en blijft het parcours technisch in de zin dat die ene steen van het schelpenpad of die ene drempel van het rondje stiltegebied voortdurend op de loer liggen. Een keer ging het mis en gleden mijn voeten weg, viel ik achterover, ook nog op een losse rotspunt. Gelukkig had ik mijn rugzak om en nog niet alle krentenbollen op dus die vingen de klap op. Gaandeweg werd ik wel iets stijver en toen er na vlak de muur nog zo'n loodrechte helling kwam stond ik ineens geparkeerd voor een boom, alsof het Messi was die mij met een schijnbeweging machteloos achterliet. Toen wist ik dat ik het gezelschap van Jeroen definitief kwijt was en moest focussen op rustig uitlopen, dat was ik toch al van plan, in de wetenschap dat het enige nuttige van wilskracht zou zijn dat het mij naar de finish kon brengen, uitslag en tijd volgden eigen wetten waarop ik geen invloed had. Bijna 57km in 8u43m, 12km meer dan ooit. Zeer tevreden. En heerlijk weekend met gezin van Joke&Jeroen en Claske, Jasper en Pieter. /Frank.
Verslag Claske: Nou dan kan ik natuurlijk niet achterblijven als debutant op de bouillonnante. Voor mij was het natuurlijk wel de 'light' versie in vergelijking met Pieter, Jeroen en Frank. Dat hielp psychologisch heel erg. Ik had de hele tijd het idee dat ik die 19 'toch wel moest kunnen'. Na al die verhalen van Jeroen en Pieter over de 54 hoorde, leek alles wat minder dan dat was een stuk haalbaarder. Mijn gedachte aan de start was ... ik zie het allemaal wel en op die ontspannen manier heb ik ook gelopen. Ik vond het heerlijk. Wel even wennen dat klimmen en dalen. Bij het klimmen was het kwestie van overgeven aan het feit dat 1 heuvel joggen nog wel gaat, maar dat je daarna maar moet gaan wandelen omdat er gewoonweg geen verschil meer is tussen beide. Bij het afdalen moest ik toezien dat ik verschrikkelijk werd ingehaald door al die mensen die schijnbaar niet nadenken over mogelijk uitglijden. Blijkbaar kon ik die knop niet helemaal uitschakelen. De combinatie van een prachtige omgeving, een leuke sfeer, en een hoop nieuwe uitdagingen maakte deze trail tot een groot succes. Na afloop zat Jasper op me te wachten in de tent (fijn!) en was het wachten op Jeroen, Pieter en Frank die op dat moment bij de eerste post waren aangekomen en nog een heel eind moesten. Ik heb echt flink respect voor deze kanjers! Daarna was het een kwestie van in de bus en naar 'der heimat' om te douchen en te eten. Dit lijkt makkelijk, maar met een bus waarvan de zijdeur niet opengaat, was dit toch ook weer even een klim! Net als die kapotte handrem trouwens ... Eenmaal thuis lekker eten, quizzen en slapen. Al met al, ben ik helemaal tevreden. Volgend jaar de 24, dat wel. Ik ben nu wel nieuwsgierig geworden naar die 'Wall'. Het was een fijn weekend met fijne mensen! Claske