Afgelopen zaterdag was het eindelijk zover, ik kon mijn missie voltooien tijdens de Sri Chinmoy 50 & 100 km wedstrijd. Was per fiets al vroeg naar het Amsterdamse Bos gereden. Uiteraard was ik enigszins gespannen. Er was door de organisatie ook vooraf gewaarschuwd dat het erg druk zou zijn rondom het parcours vanwege andere activiteiten.
Toen ik daar aankwam was mijn familie al aanwezig voor deze gelegenheid. De 100 km-lopers waren al om negen uur gestart en liepen druppelsgewijs voorbij de plek waar de tellers aan een lange tafel zaten. Ik had me al thuis omgekleed en hoefde dus eigenlijk alleen maar mijn rugzak met kleding op te bergen. Opeens stond er iemand met een telefoon en een microfoon voor me. Het duurde even voordat ik door had dat dit een verslaggever was van de lokale zender AT5. We hadden nog ruim 20 minuten voordat we mochten starten, dus tijd genoeg voor een interview. Later kwam ik er achter dat mijn zus dit stiekem geregeld had met AT5. Vlak voor de start werd nog even verteld dat ik vandaag mijn 200e ultramarathon zou lopen (om de druk op mij nog even op te voeren!). Vandaag zouden we allemaal in tegengestelde richting gaan lopen. Het was min of meer traditie om altijd richting hockeyvelden te lopen, maar daar werd nu van afgeweken om praktische redenen. Omdat er te weinig ronde-tellers waren werd de andere kant opgelopen, want dan is er beter zicht op de weg. Om twaalf uur vertrokken de deelnemers aan de 50 km.
Ik had me al voorgenomen om iets meer dan de marathon-afstand te gaan lopen, ook om praktische redenen. Het was best warm en dat merkte je vooral op de open stukken. Onder de bladeren was het lekker koel en goed te doen. De eerste deel ging vrij goed, daarna ging mijn tempo wat omlaag. Had ook al afgelopen maandag een marathon als training afgelegd net binnen de zes uur, dus dat speelde waarschijnlijk ook mee. Kreeg ook aan het eind van de race te maken met een aantal hoestbuien door pollen in de lucht.
Heel irritant zo’n hoestprikkel die bijna niet weggaat. Met een nog een paar ronden te gaan liep langs de tafel waar de tellers zaten. Ik wilde even checken of het inderdaad nog twee ronden waren die ik moest afleggen om tot 43.289 km te komen. Tijdens de laatste ronde werd ik begeleid door mijn broer die op de racefiets was gekomen. Eindelijk was het zover, het heeft wat langer geduurd dan de eerste 100, maar de 200 was nu ook een fait accompli. Wat voelt dat goed! Het was ook fijn dat ik dit met familie kon delen. Kreeg ook veel reacties op het artikel op AT5, waarin ook het eerste interview is opgenomen vlak voor mijn 100e ultramarathon waarin ik te zien ben in het shirt van Hardloopgroep Westerpark.
Uiteraard wil ik Joke Hoed bedanken voor de jarenlange support en de blogs die ik hier mocht schrijven. Dat motiveerde me ook enorm om door te gaan.
Artikel op AT5: Bob (67) loopt zijn 200ste marathon: “Het wordt niet makkelijker”
32e Leiden Marathon 14/5/’23
Voor de derde keer deed ik gisteren mee aan de Leiden Marathon. Was vroeg op pad (lees: op het spoor). Ik was op station Sloterdijk opgestapt. In de wagon lag tegenover me een man te slapen, tegenover hem een met lege bierblikjes gevulde IKEA-tas en een lege krat bier. Wat een contrast met mij.
Hij was op weg naar Leiden – maar zo bleek later – had in Amsterdam uit moeten stappen. De conducteur moest behoorlijk aan hem sjorren om hem wakker te krijgen en hem vriendelijk te verzoeken om uit te stappen in Haarlem om zo weer terug te reizen naar Amsterdam. De andere lopers in dezelfde wagon, die ook op weg waren naar Leiden, moesten er ook erg om lachen; wat een toestand! Met een Engels sprekende loper liep ik naar de Garenmarkt in Leiden. Daar moesten we het startnummer ophalen en konden we ons omkleden. Ik had al alles aan behalve een shirt waarop ik het startnummer vastspeldde. Ik kwam Richard van der Klis nog tegen die ik van vroeger kende. En ook André Boom was er. Om 10.02 uur liep ik over de startlijn. Het tempo was lekker hoog. De eerste 10 in 1.00.06. Tot 21 km ging het nog redelijk goed in 2.14.55. Daarna zakte ik in, voelde me misselijk worden. Merkte onderweg wel dat er meer lopers waren met problemen. Misschien was de sportdrank niet goed? Het kostte heel wat moeite op te blijven lopen en moest ook gaan wandelen. Naar het einde toe ging het weer wat beter en kon ik me herpakken. De laatste vier gingen weer in een rap tempo op weg naar de finish. Het helpt wel erg als je naam wordt gescandeerd. Vlak voor de finish werd ik nog in gehaald door de eerste drie lopers van de halve marathon, die voorbij stoven. Mijn eindtijd was 5.01.31. Gezien de omstandigheden toch nog wel goed. Na afloop sprak ik André Boom, die het ook als lastig had ervaren. Misschien speelde de warmte ook een rol? Samen liepen we terug naar het station waar we tweemaal het parkoers van de 10 kilometer lopers kruisden. Heel irritant. Ik zei gekscherend: ‘Jongens, loop eens door!’. De omstanders hadden zoiets van dat kan je makkelijk zeggen, want je hebt net de marathon gelopen. Er waren heel wat die worstelden met die afstand en er doorheen zaten. Met wat vertraging bereikten we het station en stapten op de eerste volgende trein naar Amsterdam. In Haarlem nam ik afscheid van André, die ook dicht tegen de 200 ultramarathons zit. Voor mij nog één te gaan, voor het zover is! Dat is op 3 juni in het Amsterdamse Bos bij de Sri Chinmoy 50 & 100 km.
Rotterdam Marathon 42e editie
Gisteren was ik er bij, dat kwam omdat ik me heel vroeg had ingeschreven. Het is waarschijnlijk de mooiste marathon zoals het geadverteerd wordt door de organisatie. Heel vroeg was ik al met de IC Direct naar Rotterdam CS vertrokken. Het was al behoorlijk druk toen ik de trein verliet. In het gebouw waar je je startnummer en shirt moest ophalen was het een mierenhoop; stromen met mensen die naar binnen wilden en stromen met mensen die op weg waren naar de uitgang liepen door elkaar heen. Heel chaotisch, dat kan beter in de toekomst lijkt me. Anyway, het kostte me meer tijd maar het lukte me wel. Ook kwam ik daar Katie Unoki tegen. Eenmaal buiten ging ik op zoek naar de plek waar je je bagage kon afgeven. Waar was het ook alweer? Gelukkig had ik nog genoeg tijd om het te vragen aan lopers die voorbij liepen. Nadat ik mijn rugzak had afgegeven en nog de wc bezocht had liep ik in de richting van de Erasmusbrug waar ik in wave 5 mocht starten. Vandaag loop ik met de nieuwe Hoka’s en ga ik Maurten gels gebruiken. In mijn broekzak heb ik naast 5 gels ook het schema dat ik wil volgen van 4.45. Onze start is minder spectaculair als die van de eerste wave. Maar we gaan langzaam op weg naar de Erasmusbrug. Na 5 km zit ik 3 minuten onder het schema, bij 10 km is het al 6 minuten. Bij 15 km loopt het op naar 9 minuten, bij 20 is het verschil al 11 minuten. Het grootst bij 30 km: 12 minuten. Na 35 loopt het iets terug naar 10 minuten en dat blijft zo tot aan de finish op de Coolsingel.
Onderweg zie ik een glimp van Wilma, die als pacer loopt voor 4.30. Dat is als ik de 14 km passeer. Ook Katie zie ik weer voor me lopen bij 16 km. Het publiek is ons enorm aan het aanmoedigen. En dat helpt, althans mij wel. Krijg het gevoel dat ik alle aandacht naar mij gaat. Wel is het erg druk op de looppaden richting finish, de toeschouwers kunnen je gewoon aanraken bij wijze van spreken. De laatste 5 zijn zwaar en ik ben blij als ik over de eindstreep kom in 4.34.53. Krijg de medaille en wat te drinken en terwijl ik doorloop zie ik Wilma weer, die net voor me is binnengekomen. Ik ben voldaan vanwege het resultaat, maar de benen protesteren en weigeren dienst. Ze vinden dat het genoeg is geweest. Met moeite probeer ik me aan te kleden en slenter daarna naar het station. Dit was een hele mooie vandaag #198, het is vier jaar geleden dat ik zo snel liep op de marathon. Volgende maand is de marathon van Leiden.
Lentemarathon Amstelveen 19-3-2023
Afgelopen zondag mocht ik voor de vierde keer deelnemen aan de Lentemarathon in Amstelveen. Anders dan voorgaande jaren was de start en finish in het Stadshart. Voorheen was de start op de atletiekbaan van AV Startbaan. Deze keer was deze baan een onderdeel van de route.
Om negen uur zou de marathon beginnen, dus ik besloot om ruim op tijd van huis te vertrekken met het OV. Eerst de bus 15, daarna de tram 5 tot aan de eindhalte op loopafstand (vijf minuten) van de startlocatie. Het was best nog fris, dus nog geen tijd voor een korte broek. Op het plein kwam ik een aantal bekenden tegen zoals Lex, Ferry, René, Tobias, Ivan, Running Ronald en Sergio die de halve liep. Ook onze Wilma was aanwezig als vrijwilligster deze keer, zij zou de eerste loper van de halve op de fiets begeleiden. Was nog op zoek naar koffie, maar die werd alleen aan vrijwilligers uitgedeeld, een minpuntje dus. Dat heb ik op het enquêteformulier vermeld. Toiletten waren gelukkig wel aanwezig.
Voor de start was er nog een goed bedoelde poging om ons op te warmen door middel van dans en opzwepende muziek, maar dat was niet aan ons senioren besteed. Wij werden al lopend vanzelf wel warm. Het was gelukkig droog en het waaide ook niet erg. Ik moest wel even wennen aan het parkoers dat voor een deel door het Amsterdamse Bos ging. Toen we het bos verlieten kwamen de halve marathon lopers ons tegemoet, wat voor de nodige verwarring zorgde. Was dit nu de bedoeling of liepen we opeens verkeerd? Nee, het klopte wel, maar het was handiger geweest als er een aparte route voor ons was. Onderweg liep ik nog wat te kletsen met estafetteloopsters, altijd goed een beetje afleiding van het lopen. Tot 30 km liep ik op een schema van een eindtijd van 5.45, daarna zakte het in. Op de laatste twaalf kilometer kwam ik een loper tegen die wandelen met hardlopen afwisselde. Ik liep een tijdje met hem op, totdat ik ontdekte dat hij er echt doorheen zat en niet meer kon hardlopen. Zelf had ik nog voldoende over, omdat ik zuinig met mijn energie was omgesprongen en haalde zo nog een stuk of vijf lopers in op weg naar de finish. De eindtijd werd 5.03.46. Vooraf had ik al gezegd tegen Ferry dat ik rond de vijf uur wilde gaan lopen dus dat kwam aardig overeen. Na de finish maakte Tobias nog de bijgevoegde foto. Was heel voldaan over de prestatie van vandaag.
296e Mollen Marathon
Voor de tiende keer deed ik, vandaag 25 februari 2023, mee aan de Mollen Marathon. Ook voor deze loop was voldoende belangstelling: er waren vlak voor de start zeven lopers voor de hele marathon en één voor een kortere afstand. Uiteraard waren er ‘marathonverzamelaars’ en een nieuwkomer.
Ik ging zoals gebruikelijk met de vouwfiets naar het station, om daar de trein te pakken naar mijn eindbestemming. Op het Centraal Station stapte een vrouw in, die vervolgens direct het toilet in dook. Enkele stations verder besloot ik om een conducteur in te schakelen omdat ze nog steeds op het toilet verbleef. Een aantal passagiers hadden ook al op de deur geklopt omdat zij net als ik het toilet wilden bezoeken. De toegesnelde conducteur sommeerde haar om de deur te openen. Toen dit niet gebeurde opende hij de deur. De vrouw werd kort ondervraagd en bleek niet in het bezit te zijn van een geldig vervoersbewijs. Dat was waarschijnlijk de reden waarom zij zich schuil hield op het toilet. Enfin, wij konden eindelijk onze behoeften doen na deze actie. Ongeveer vijf minuten nadat ik op de fiets was gestapt kreeg ik een lekke band door gebroken glas op het fietspad en moest ik mijn fiets aan een lantaarnpaal vastmaken. Jammer, maar ik had gelukkig nog genoeg tijd om op tijd aan de start te verschijnen. Na vijf kilometer gelopen te hebben kwam ik aan op de plaats van bestemming met nog tien minuten om me om te kleden en mijn sportdrankjes klaar te zetten. Vandaag besloot ik om op mijn nieuwe Hoka’s Mach 5 te gaan lopen, had ze wel ingelopen maar nog geen lange afstanden op deze flitsende schoenen afgelegd. De eerste ronde liep ik nog tegen de wind in waardoor het bijna niet te doen was om hard over de dijk te lopen. In de rondes daarna liep ik en de anderen in tegengestelde richting zodat we steeds de wind in de rug hadden. Het was zes graden maar qua gevoelstemperatuur twee graden met zo af en toe een hagelbui. Later op de dag begon de zon te schijnen. De eerste helft ging vrij rap en ook in de tweede helft kon ik regelmatig versnellen waardoor ik op een tijd uitkwam van 5:00:57. Ik heb er van genoten en mocht nog even vijf kilometer er aan plakken. Gelukkig stond mijn vouwfiets nog steeds ongeschonden aan die lantaarnpaal. Wel was het lastig om de fiets op het voorwiel voort te bewegen naar het station. Het volbrengen van een marathon geeft altijd een goed gevoel. Op naar de volgende.
294e Mollen Marathon (#195)
Afgelopen zaterdag weer naar Almere afgereisd om mee te doen aan de Mollen Marathon. Jammer genoeg was er zondag pas een nationale mollen-telling anders had ik er negen kunnen tellen want er waren zoveel lopers. Wilma was ook van de partij en dat wist ik. Er moeten minimaal drie deelnemers zijn want anders telt dit niet als wedstrijd. Toen ik op de website keek waren er toen nog maar twee aanmeldingen. Helaas was ik vergeten om de wedstrijd op de kalender te laten zetten van de 100 marathonclub (www.100mcnl.nl). Gelukkig kon dat achteraf nog geregeld worden, want de regel is dat als een wedstrijd niet in de kalender staat je even vooraf een mailtje moet sturen om de redactie in te lichten, dan komt jouw wedstrijd (als die tenminste aan de voorwaarden van de 100 mc voldoet!) in het dropdownmenu te staan en kan je je wedstrijd probleemloos registreren. Begrijpelijk want anders kost het veel werk als alle wedstrijden ‘handmatig’ gecontroleerd moeten worden door de redactie.
Het zonnetje heb ik een paar keer gezien tijdens deze wedstrijd, maar over het algemeen was het weer erg fris. Nadat we gestart waren voor een lusje van 2 km, had ik het zo koud dat ik het op een lopen zette en wegliep bij de groep. Zo werd ik de ‘man van de eerste minuten’. Na dit lusje werd ik al snel door Jos, Wilma, Ronald en Gertie ingehaald. Het grootste deel heb ik voornamelijk alleen gelopen. Met voor mij nog drie ronden te gaan kwam Wilma voorbij en kon ik aanhaken. Dat scheelde weer in de tijd. Mijn benen wilden niet echt vandaag meewerken maar desondanks bereikte ik de oranje finish-lijn in 5:18:17.
Sri Chinmoy Inspiration Marathon 2023
Op zaterdag 28 januari werd de sfeervolle wintermarathon gehouden. Eerst een aanloopstukje en daarna achtmaal om de Bosbaan. Om ongeveer negen uur vertrokken we met z’n drieën op de fiets richting Amsterdamse Bos. Tobias zou niet lopen vanwege een kleine blessure om daarom ons, Leon en ondergetekende, mentaal te ondersteunen. Eenmaal aangekomen op de Bosbaan zagen we al een aantal lopers die al eerder begonnen waren zoals Wilma, die met haar zus Lenie de halve liep en een aantal deelnemers aan de Triple 8 Quest (een initiatief om acht marathons in acht dagen te lopen op acht continenten). Hun avontuur zou drie dagen later eindigen op Antarctica. Je kan je natuurlijk afvragen of dit überhaupt nog kan, gezien de klimaatcrisis waarin we verkeren. Uiteraard is dit vrij kostbaar, dus voor een elite bestemd. Het was prima loopweer, rond de twee graden en in de ochtend was er een heerlijk zonnetje. We begonnen om tien uur, nadat we we de gebruikelijke één minuut meditatieve stilte in acht hadden genomen. Dat het goed weer was, merkten we ook aan de vele wandelaars langs de Bosbaan. Uiteraard al of niet vergezeld door loslopende honden en andere obstakels. Het parkoer was vrijwel verhard. Heb slechts één modderpoel gezien waar je overheen kon springen. In de middag, toen de zon verdwenen was, werd het een beetje guur. Er waren 34 lopers, 28 heren en 6 dames voor de marathon-afstand. 37 lopers haalden de finish en drie heren liepen een afstand van 33 kilometer. De snelste was een in Amsterdam woonachtige Rus in 2.53.24. De snelste dame uit Vlaardingen liep 3.51.35. Leon deed het ook best snel in 3.34.01. Ik liep ergens achteraan en kon in de laatste kilometers nog twee lopers inhalen, die energie was er dus nog wel. Kwam over de finish in een tijd van 4.53.17 en was daar best tevreden over. Daarna snel mijn OMM-regenpak aangetrokken om geen kou te vatten en rap naar huis gefietst. De eerste van dit jaar zat er weer op.
De 284e Mollen Marathon
Ga ik dit jaar nog een marathon lopen ondanks dat de vorige marathon twee weken geleden plaatsvond? Mijn innerlijke stem raadde het me af vanwege het risico op een blessure. De weersvoorspelling voor zaterdag 3 december 2022 was ook niet bepaald een uitnodiging om hier meteen ‘ja’ tegen te zeggen, het zou twee graden worden met Noordoosten wind. Op donderdag 1 december had ik 10 km gelopen, die volgens Garmin ‘te intensief’ was met 62% in zone 5. Met andere woorden, voorlopig even niet al te hard gaan lopen. Maar er was genoeg urgentie om naar Almere te gaan. Uiteraard werd er weer met de trein gereisd in combinatie met de onvolprezen vouwfiets. Toen ik vlak voor de eindbestemming het toilet in de trein wilde bezoeken – een zuiver routinematige handeling – bleek die defect te zijn, jammer maar geen ramp. Net als bij de Ronde Venen Marathon droeg ik deze keer een lange broek van polyester en een softshell jack van hetzelfde materiaal met elastaan voor een perfecte pasvorm. Ook gingen de handschoenen aan en bedekte ik het hoofd met maar liefst twee mutsen. Ook had ik mijn OMM-pak aangetrokken zodat ik voor- en na de wedstrijd mijn lichaam warm kon houden op de ‘koufiets’. Toen ik op de startplek arriveerde was er al één loper aanwezig. Michiel Huzen ging er vanuit dat we om negen uur zouden beginnen in plaats van negen uur dertig (hij werd beloond voor zijn geestdrift, werd de snelste loper van de dag in 3.27.27 en voltooide zijn 57e (ultra)marathon).
We waren vandaag met z’n zessen gestart, slechts één deelnemer had afgezegd. Vanaf de start liep ik met Durk Jan de Bruin op, in een comfortabel tempo waarbij we nog een gesprek konden voeren. Daarna maakte hij een stop en ging ik alleen verder. De eerste 21 km in 2.20.36. De tweede helft ging een stuk langzamer in 2.56.05. Tijdens mijn voorlaatste ronde kwam ik Ben Mol tegen en hebben we al pratend het nuttige met het aangename verenigd. We hadden het o.a. over Sigrid Eichner (82) die in Berlijn haar 2300e marathon liep (vandaag las ik in een Engelstalig artikel op Internet dat zij boos was op de organisatie omdat zij tenslotte betaald had en diezelfde organisatie geen respect toonde voor een oudere langzame loper. De finish was na zes uur geblokkeerd terwijl zij er ruim 7 uur over deed!). Kort na ons gesprek kwam Lex de Boer voorbij, bezig aan zijn laatste ronde. Echt geweldig hoe goed Lex nog loopt op 75-jarige leeftijd, hij werd vandaag tweede in 4.27.21. Voor Lex is nummer 700 in zicht, met nog drie wedstrijden te gaan! Moe, maar voldaan bereikte ik de marathon-afstand in 5.16.41. Toen nog even 5 kilometer fietsen naar het station waar ik gelukkig niet al te lang moest wachten op de trein naar huis. Ik verlangde naar een warme douche, Nederland-VS en kaasfondue met witte wijn!
5e editie Ronde venen Marathon
Voor de vierde keer deed ik mee aan deze prachtige marathon in Abcoude. Het is een buitengewoon mooie route die we weer gaan lopen. Via Abcoude naar Baambrugge, Vinkeveen, Wilnis, Mijdrecht, De Hoef, Amstelhoek, Waverveen en tot slot weer terug naar Abcoude. De route gaat langs riviertjes en door weilanden. In Mijdrecht lopen we voor het eerst in de geschiedenis door een kas. Net als elk jaar gaan we onder de N201 door om in een koeienstal te belanden. In De Hoef krijgen we pannenkoekreepjes aangeboden bij de Strooppot. Voor aanvang had ik een kort weerzien met André Boom. Samen liepen we, na een laatste kop koffie te hebben gedronken in het Sporthuis, in tempo naar de start op het Raadhuisplein.
We deden dit, om niet onnodig lang in de kou te moeten staan. We hielden ook qua kleding rekening met de wind en kou. Vlak voordat we vertrokken zagen we Wilma, maar er bleken nog meer bekenden mee te lopen zoals Iris Vromans, Lex de Boer, Peter van Wouwe, Chris Dol en Ho-Jung Mulder. Ook in verband met de aangekondigde slechte weersomstandigheden later in de middag nam ik me voor om een stevig tempo te gaan lopen (gemiddeld met hartslag 146, 86% van mijn maximale hartslag). En dat ging erg goed. Na 5 kilometer was ik André kwijt en na 15 kilometer passeerde hij me weer. Na 20 kilometer zag ik een jonge loper, die wandelend aan het telefoneren was. Hij droeg slechts een dun shirts met korte mouwen en een korte broek. ‘Die zou het moeilijk gaan krijgen’, dacht ik. Einde verhaal. Zo rond 23 kilometer begon het zachtjes te regenen en kouder te worden. We waren bij de kas, die we doorkruisten. Daarna over een pad door een weiland dat behoorlijk glibberig was. Gelukkig waren er pannenkoekreepjes die heerlijk smaakten en nieuwe energie gaven. Ik wist het tempo vast te houden en genoot van de omgeving. Mijn softshell jack bood voldoende bescherming tegen de kou en regen en mijn lange broek ook. Ik was nu bij Amstelhoek en ging weer door een drassig en modderig veld. Toen door de tunnel onder de N201, op weg naar onder de koeienstal (dat is een soort traditie bij deze marathon geworden). Op het laatste stuk, in Waverveen, was het erg guur.
Langzamerhand haalde ik een aantal lopers in, een stuk of vijf en naderde ik het natuurgebied Botshol. Ik begon de stal al te ruiken en ging nog een tandje harder, wel rekening houdend met de gladde bruggetjes die ik tegen kwam. Voor de laatste keer weer een stuk weiland door en toen tot aan Abcoude alleen maar asfalt. Voldaan kwam ik aan bij de finish in 4.46.31. Ben heel erg tevreden over de progressie, die ik vandaag maakte.
Het ging heel erg lekker ondanks de barre omstandigheden.
46e Editie Amsterdam Marathon #191
Zondag 16 oktober was ik er weer bij en wel voor de 13e keer. Eigenlijk was ik te laat met inschrijven, maar via de site kon ik toch nog op tijd aan een kaartje komen via iemand die geblesseerd was. Dolblij natuurlijk, want dit wil je niet missen. Ik kwam in het het Olympisch Stadion Wilma tegen die twee weken geleden de Spartathlon voor de 7e keer tot een goed einde bracht. Ook stond Simon Pols niet ver van ons vandaan, hij heeft volgens de overlevering in 2007 de Spartathlon met de nodige moeite voltooid. Naast mij stond een Thaise loper die me vertelde dat hij vorige week nog in Barcelona een marathon had gelopen. Onderweg kwam ik hem trouwens ook nog tegen vlak bij Ouderkerk. Uiteindelijk finishte hij in 5.27. De blauwe zone waarin ik me bevond starte als laatste, en dus gingen we pas om 9.20 het stadion uit. Het was schitterend weer en daar had ik me ook op gekleed, zag ook nog een aantal lopers in een lange broek met een shirt met lange mouwen. Kennelijk hadden die niet naar de weersvoorspelling gekeken of waren het gewoon koukleumen. Ging in een iets te hoog tempo lopen (dat gebeurt wel vaker!) en moest dat aan het eind weer bezuren. De eerste 21 gingen vrij vlot en de tweede 21 wat langzamer. Per saldo maakte het niet veel uit want als ik in mijn beoogde tempo had gelopen wat ik ook op een tijd rond de 5 uur uit gekomen. Alleen kostte het nu meer moeite. De pijn verdwijnt en de prestatie blijft zullen we maar zeggen. Het is een waarheid als een koe! Voor het eerst in mijn hardloopgeschiedenis liet ik mijn medaille graveren doodgewoon omdat dat bij de inschrijving was geregeld. Het zou normaal gesproken niet bij me opgekomen zijn om zoiets te doen. Maar het werd snel en vakkundig gedaan met behulp van een laser. Zodoende wist ik ook meteen wat mijn netto tijd was: 5:03:07. Toch weer een unieke medaille. Heb erg genoten van het publiek langs de kant en de vele aanmoedigingen. Dat werkt wel degelijk, althans bij mij.
16e editie Sri Chinmoy zesuursloop (#190)
Afgelopen zaterdag was er weer een ‘thuiswedstrijd’ in het Amsterdamse Bos. De weersvoorspellingen waren aanvankelijk niet gunstig. Ik vertrouwde op de prognose van Buienradar en die kwam uit. Het bleef vrijwel droog bij een temperatuur van 15 graden. Om tien uur stipt, begonnen we. Er waren 33 deelnemers waaronder 4 vrouwen. In het parkoers zitten een paar lastige stukjes waarbij je licht moet klimmen. Er waren weer bekende lopers zoals Mo Idrissi, Sjaak Bus, Jos Stuyt, Gert Mertens, Lex de Boer en Ferry van der Ent. Ook Henri Okkersen (76) was weer paraat. Zijn laatste wedstrijd stamt uit 2019. Mo had ik onlangs nog bij de Dam tot damloop gezien, samen met Rinus, Cinta en Linda. Terug naar de wedstrijd: ik liep in èèn tempo en wederom zonder gels. Het viel me zwaar, waarschijnlijk omdat ik in de training nog weinig lange duurlopen heb gemaakt na mijn blessure. Ook speelt mee dat ik mezelf wil behoeden voor overbelasting. Uiteindelijk werd het, samen met de restmeters, een afstand van 46 kilometer en 890 meter. ‘Ik ben niet snel, maar ik kom er wel’ – de slogan van Wilma – is ook op mij van toepassing. De meesten bleven tot aan de prijsuitreiking, zo gezellig was het dus! Toen ik weer thuis was heb ik nog even de prestaties van Wilma en Tobias online bekeken. Hulde aan Henri Thunissen die het allemaal weer fantastisch heeft samengevat in een mooi overzicht op Ultraned. Gelukkig was het weer gelukt voor beiden. De Spartathlon is echt een totaal andere discipline en er zijn maar weinig lopers die hem uitlopen. De winnaar, trailloper Fotis Zisimopoulos, is een klasse apart. Hij gaat zeker nog wat records verbreken in de toekomst of anders Alexandr Sorokin wel.
Anoniem
Het weer was gisteren anders dan voorspeld, geen regen en hogere temperaturen. Voor de derde keer dit jaar toog ik naar Almere om de 282e editie van de Mollen Marathon te lopen. Het was best wel een grote groep, 13 lopers, die aantraden. Het merendeel ging voor de langste afstand, de marathon. Ook onze Wilma was van de partij, zij liep samen met Jos. Mijn voornemen was om op lage hartslag te gaan lopen d.w.z. 125 bpm.
De eerste 21 km liep ik op die hartslag, daarna ben ik wat harder gaan lopen omdat ik bang was om de tijdslimiet van 6 uur anders niet te gaan halen. Toch bleef ik vier uur in zone 2 (119-132 bpm) lopen wat overeenkomt met 68%. Ook liep ik in alle andere zones, zelfs 37 minuten in zone 5, dat is 10% (148 bpm – Max.).
Het bijzondere was dat ik voornamelijk op vetverbranding gelopen heb. Er kwam geen enkele gel aan te pas. De eerste helft was langzaam, de tweede een stuk sneller. Uiteraard had ik wel een glycogeen voorraad waar ik uit kon putten. Maar normaal gesproken neem ik altijd gels daar nog boven op. Het was een beetje riskant maar het is toch goed gekomen met die eindtijd 5.47.47. Wat mee speelt is ook dat je de boel ook niet wil forceren na de recente blessure. Dus heel houden is ook het devies. Het schiet nu echt op, dit was alweer #189.
Bob
Het is inmiddels drie weken geleden dat ik de 275e Mollen Marathon voltooide, voor mij weer een reden om mee te doen aan editie 278. Mijn pas aangeschafte vouwfiets had ik uitvoerig getest en voorzien van een goedgekeurd ART-slot met korte staalkabel (om mijn zadel vast te zetten). De vorige keer was ik lopend naar het station gegaan en dat is toch iets van 5 kilometer. En dat dus maal twee (heen en terug). Zo’n vouwfiets is dus superhandig, je klapt het snel in en het is kosteloos te vervoeren per spoor. Ik dacht gisteren dat ik de weg makkelijk terug zou kunnen vinden vanaf het station Almere-Buiten naar de plek waar we altijd verzamelen. Kennelijk had ik toch een verkeerd pad genomen, waardoor ik verdwaalde. Gelukkig had ik mijn telefoon bij me en met behulp van navigatie kon ik toch nog ruimschoots op tijd aan de start verschijnen. De warming-up had ik al gehad. Snel mijn fiets aan een picknicktafel vast gemaakt en mijn tas met flesjes sportdrank in de schaduw gelegd want het was toch al iets van 18 graden.
Na een aanloopstuk begonnen we aan onze rondjes. De eerste tien kilometers ging in tempo 6:30 gemiddeld, daarna ging het tempo geleidelijk omlaag. Het voordeel is dat het uiteindelijk minder zwaar is voor je lichaam om in een laag tempo te lopen, maar psychisch weer zwaarder want er lijkt geen einde aan te komen als het zo lang duurt. Na twee rondjes stond opeens mijn jongere broer bij de startlijn. Hij was op de racefiets vanuit Amsterdam vertrokken, heel erg leuk! Daarna moest ik nog vijf rondjes lopen, een mentale strijd want je doet het helemaal alleen. Bij een stadsmarathon staan de kilometers aangegeven en zijn er lopers waar je je aan op kan trekken en drinkposten. Hier moest ik zelf steeds drinken pakken en liep ik met een kleine rugzak waar mijn belangrijke spullen in zaten plus gels. Slechts twee gels had nodig om dat ik in een lage zone liep. Als je vier rondjes heb afgelegd weet je dat je het gaat volbrengen, het is dan een kwestie van geduld hebben en gewoon blijven dribbelen. Om 5.42.06 was ik er, nummer 188 was een feit! Was ik tevreden? Ja, maar het moet beslist sneller gaan de volgende keer.
Bob
Gisteren, 16 juli 2022, naar Almere-Buiten afgereisd per trein. Ik had de NS-planner gebruikt en toen ik op het perron van Amsterdam Centraal stond kreeg ik via de NS-planner een melding dat het spoor bij Weesp gestremd was tot 8.15. Balen dus want ik had afgesproken dat ik opgehaald zou worden om 9.35 in Almere-Buiten bij het station, een trein later pakken was dus geen optie want dan zou ik te laat komen. Dus het alternatief was om de trein van 8.08 nemen naar Almere Centraal. Stuurde meteen een appje om de afspraak te wijzigen en gelukkig kon dat en arriveerde ik dus op tijd op de afgesproken plek waar de Mollen Marathon wordt gehouden. We hadden twee opties om te lopen. Een route van 7 km en één van 6 km. Vooraf werd een minuut stilte gehouden ter nagedachtenis aan de deze week overleden loper Sjoerd Slaaf. Op Ultraned en op de site van de DFW runners staat meer informatie over Sjoerd. Sjoerd en zijn partner Ronald Kwint hebben heel veel loopjes in een prachtige omgeving georganiseerd, gewoon kleinschalig met een drankpost. Heb daar regelmatig gebruik van gemaakt, het enige nadeel was dat ik ver moest reizen (meestal 4 uur met de auto) maar dat was dan ook de moeite waard.
Er waren 14 lopers en na het maken van een groepsfoto vertrokken we. Ik liep de eerste 9 kilometers op met Chris Dol in een voor mij iets te hoog tempo van rond de 10 per uur. Daarna moest ik van mezelf wat langzamer lopen. Ik merkte dat het me best veel moeite kostte om stevig door te lopen, het ging minder goed dan bij de 6 uur van de Haarlemmermeer. Misschien komt dat ook door de lange rondjes die je maakt. Je loopt ook vaker alleen en het begon ook warmer te worden. Af en toe ook stukjes gewandeld. Afgelopen week had ik een week rust waarbij er absoluut niet gelopen was. In de week daarvoor nog 125 km in totaal gelopen. Wellicht was dat iets teveel. Enfin, ik was hier, dus ging ik hem uitlopen. No matter what! Ik had tenslotte ook al een medaille gekocht. Dan maar een wat langzamere tijd. Ik was één van de laatsten en finishte in 5.31.20. Daarna moest ik nog 5 km naar het station lopen, dus het totaal werd 47.5 km voor die dag.
Nu maar even goed rusten. Ben van plan om lekker te gaan zwemmen in een buitenbad de komende dagen, schijnt ook goed te zijn voor het herstel.
Bob
Na ruim 6 maanden kon er eindelijk weer eens een wedstrijd worden gelopen, dat was de 6 uur van de Haarlemmermeer op 25 juni 2022. Altijd perfect georganiseerd en ook qua sfeer een evenement dat je niet mag missen. Ik ging er naar toe met Wilma, Tobias en Leon. Later zou Pascal nog 2 uurtjes meelopen. Het was best spannend omdat ik net hersteld was van een heel vervelende blessure die gepaard ging met veel pijn. Gelukkig kwam ik bij een fysiotherapeut (Pradeep Matthews) die meteen wist wat er aan de hand was. De blessure was ontstaan door overbelasting. Heel fijn want zo kon er meteen gestart worden met de revalidatie die in eerste instantie bestond uit veel rekoefeningen. Ook bezocht ik de sportschool om bil- en beenspieren sterker te maken. Langzamerhand werd er vooruitgang geboekt en kom er weer gelopen worden, zij het met pijn. Later verdween de pijn na 3 kilometer hardlopen. Uiteindelijk voelde ik nog wel heel vaag iets in mijn linkerbeen en uiteindelijk was het weg. Tijdens de 6 uur ging het goed en kwam ik ondanks de hitte toch tot 48,674. In de laatste drie maanden van het vorig jaar had ik teveel gevergd van mijn lichaam. Daar moet ik nu dus voor oppassen. Het leven zonder hardlopen is een stuk minder leuk, wat ben ik blij dat het weer mogelijk is!
Bob Bock
In Oktober ben ik na anderhalf jaar stilstand wet begonnen met lopen. Het begon met de zes uur van de Haarlemmermeer en daarna volgende een zes uur in het Amsterdamse Bos. Toen de Amsterdam Marathon en de Devilstrail op
Schiermonnikoog en tot slot de Marathon van Spijkenisse. De zes uur van Almere ging helaas niet door maar ik heb er een training van gemaakt en liep 33 in het Vondelpark en het restant aan de Sloterplas. De teller staat nu op 186, officieel op 185, dus nog 15 te gaan.
Bob
Gisteren, zondag 17 november 2019, voor de derde keer meegedaan aan de Ronde Venen Marathon in Abcoude. een prachtige loop, echt een aanrader. Je loopt niet alleen verhard, maar ook onverhard o.a. door weilanden en door Botshol. De route ging van Abcoude naar Baambrugge, Vinkeveen, Wilnis, Mijdrecht, De Hoef, Amstelhoek, en Waverveen weer terug naar Abcoude. Ik was al vroeg ter plekke want ik besloot om en trein eerder te nemen. Toen ik de trein uitstapte kwam ik André Boom tegen. Samen liepen we op naar de Hoogstraat alwaar we de startnummers in ontvangst konden nemen. Daar vlakbij was de Kees Bon Zaal waar we ons konden omkleden en daarna de tassen inleveren. In de zaal kwamen we Nitisch Zuidema tegen die drie weken rust had genomen na het WK 24 uur in Albi. Vandaag zou hij meedoen aan de 10 km. In het startvak stond Mo Marrabou. Wilma zou er ook moeten zijn maar ik kon haar niet vinden in de drukte. Om 10 uur vertrokken we uit Abcoude. Het was nog best frisjes. Na een kilometer of 5 besloot ik om mijn tweede wat dikkere shirt uit te trekken en in mijn rugzak te stoppen. Het is niet fijn als je het te warm hebt. Ik liep tot aan 25 kilometer een gestaag tempo van 6 minuten per km. Daarna ging het wat omlaag en wisselde ik het hardlopen af met hele korte pauzes van wandelen. Meestal zo’n 15 tot 30 seconden, dit zou het hersteld bevorderen had ik in Runnerworld gelezen. Gelukkig bleek dat ook te kloppen en merkte ik dat ik vrij snel weer een iets hoger tempo kon schakelen. Ik genoot van het weer en van de omgeving. Het was ook leuk om weer door de koeienstal te lopen op 36 km. Vorig jaar was hietr iemand onderuit gegaan, dat is echt shit (letterlijk!). De laatste loodjes waren weer het zwaarst door door Botshol en het geploeter door de weilanden. Heel dichtbij de finish kwam Wilma me tegemoet. Ze liep nog een paar honderd meter met me mee tot aan de finish. De eindtijd was 4:36:55, weliswaar nog niet officieel maar veel zal dat niet schelen met de tijd van mijn Garmin. Weer een marathon voor de collectie: #179!
Jeroen
Klasse gedaan weer Bob! Is altijd leuk wat service te verlenen aan medelopers, zeker als haas. Mensen zijn daar echt dankbaar voor. Heb zelf laatst nog Jesse uitvoerig bedankt als haas op een 15.
Bob
Amsterdam Marathon 2019
Gisteren was het weer ouderwets gezellig tijdens de Amsterdam Marathon. Voor de derde keer mocht ik hazen en nu dus voor de tijd van 4.50. Samen met Nico en Daniel gingen we de klus klaren. De opdracht was om 6.52 gemiddeld te lopen. Nico had een geplastificeerd kaartje mee waar de tijden op stonden, zodat we konden zien of we voor of achter op het schema liepen. Wilma en Jannet waren er ook als pacer voor de tijd van 4.40. Het was best fris in het stadion als je nog 45 minuten moet wachten voor de start, maar er viel veel te zien. Er kwamen ook regelmatig lopers vragen of de tijd die op onze vlag stond het tempo was of de eindtijd. Want zo kan je het ook interpreteren. Als er duidelijk 4 Hours 50 Minutes zou staan zou deze vraag overbodig zijn. Bij 17 km kwam ik Willem Mutze nog tegen, ik groette hem. Toen ik hem even later weer inhaalde na een drinkpost vroeg ik hem: ‘Zeg Willem, de hoeveelste marathon wordt dit?’ Hij antwoorde: ‘Eh, nu wordt de 1724e!
Echt niet te bevatten voor een gewone sterveling. Bij veel drinkposten werden gelukkig ook gels aangereikt, dat vind ik ook heel top van de organisatie.
Bij 25 km begon ik mijn lijf een beetje te protesteren, maar ik gaf daar niet aan toe. Omdat dit toch niet mijn favoriete tempo is liep ik af en toe ietsjes harder en werd regelmatig door mijn medehazen tot de orde geroepen (ach, het ging om 10 tot 20 seconden sneller dan het schema).
Over het algemeen ging het bijzonder goed en deden we wat ons was opgedragen. Vlak voor het stadion kwamen we Mo Idrissi tegen die er ook bijna was. Gezamenlijk gingen door de finish hand in hand, een mooi beeld! Na afloop veel lopers die ons kwamen bedanken en daar doe je het toch voor!
Joke Hoed
Mooi gedaan, Bob! Ik was weer eens aan het kijken bij de “100marathonclub” en jij hebt nu 176 marathons. Of eigenlijk: 100 marathons en 76 ultralopen gedaan! Wat gaaf! Laatst zei je dat je volgend jaar de 200 wilt halen. Dat is een mooi doel. Voor wie dit leest en graag deze ranglijst wil zien: https://www.100mcnl.nl/ranglijsten/ , en eerst raden hoeveel de nummer 1 heeft gelopen voordat je kijkt 😉 Groeten, Joke en dat je nog veel mooie kilometers maken mag, Bob!
Bob
Vandaag meegedaan aan de 6 uursloop van de Sri Chimnoy in het Amsterdamse Bos. Was moeilijk om vanmorgen uit die Spartathlon-roes te komen na al die live-streams. Jeroen was ook van de partij en liep net 50 km, een puike prestatie. Ik liet me door Sjaak Bus overhalen om de 6 uur vol te maken en kwam op 48,8 km uit. Goed voor een tweede plaats op de M60 en een beker plus een bos bloemen. Het regende veelvuldig maar daar raak je snel aan gewend. Blij met dit resultaat. Hopelijk is dit het begin van een come-back.
Gefeliciteerd Bob!
Hier de link naar het filmpje van AT5: https://www.at5.nl/artikelen/220815/bob-67-loopt-zijn-200ste-marathon-het-wordt-niet-makkelijker
Afgelopen zaterdag was het eindelijk zover, ik kon mijn missie voltooien tijdens de Sri Chinmoy 50 & 100 km wedstrijd. Was per fiets al vroeg naar het Amsterdamse Bos gereden. Uiteraard was ik enigszins gespannen. Er was door de organisatie ook vooraf gewaarschuwd dat het erg druk zou zijn rondom het parcours vanwege andere activiteiten.
Toen ik daar aankwam was mijn familie al aanwezig voor deze gelegenheid. De 100 km-lopers waren al om negen uur gestart en liepen druppelsgewijs voorbij de plek waar de tellers aan een lange tafel zaten. Ik had me al thuis omgekleed en hoefde dus eigenlijk alleen maar mijn rugzak met kleding op te bergen. Opeens stond er iemand met een telefoon en een microfoon voor me. Het duurde even voordat ik door had dat dit een verslaggever was van de lokale zender AT5. We hadden nog ruim 20 minuten voordat we mochten starten, dus tijd genoeg voor een interview. Later kwam ik er achter dat mijn zus dit stiekem geregeld had met AT5. Vlak voor de start werd nog even verteld dat ik vandaag mijn 200e ultramarathon zou lopen (om de druk op mij nog even op te voeren!). Vandaag zouden we allemaal in tegengestelde richting gaan lopen. Het was min of meer traditie om altijd richting hockeyvelden te lopen, maar daar werd nu van afgeweken om praktische redenen. Omdat er te weinig ronde-tellers waren werd de andere kant opgelopen, want dan is er beter zicht op de weg. Om twaalf uur vertrokken de deelnemers aan de 50 km.
Ik had me al voorgenomen om iets meer dan de marathon-afstand te gaan lopen, ook om praktische redenen. Het was best warm en dat merkte je vooral op de open stukken. Onder de bladeren was het lekker koel en goed te doen. De eerste deel ging vrij goed, daarna ging mijn tempo wat omlaag. Had ook al afgelopen maandag een marathon als training afgelegd net binnen de zes uur, dus dat speelde waarschijnlijk ook mee. Kreeg ook aan het eind van de race te maken met een aantal hoestbuien door pollen in de lucht.
Heel irritant zo’n hoestprikkel die bijna niet weggaat. Met een nog een paar ronden te gaan liep langs de tafel waar de tellers zaten. Ik wilde even checken of het inderdaad nog twee ronden waren die ik moest afleggen om tot 43.289 km te komen. Tijdens de laatste ronde werd ik begeleid door mijn broer die op de racefiets was gekomen. Eindelijk was het zover, het heeft wat langer geduurd dan de eerste 100, maar de 200 was nu ook een fait accompli. Wat voelt dat goed! Het was ook fijn dat ik dit met familie kon delen. Kreeg ook veel reacties op het artikel op AT5, waarin ook het eerste interview is opgenomen vlak voor mijn 100e ultramarathon waarin ik te zien ben in het shirt van Hardloopgroep Westerpark.
Uiteraard wil ik Joke Hoed bedanken voor de jarenlange support en de blogs die ik hier mocht schrijven. Dat motiveerde me ook enorm om door te gaan.
Artikel op AT5: Bob (67) loopt zijn 200ste marathon: “Het wordt niet makkelijker”
Voor de derde keer deed ik gisteren mee aan de Leiden Marathon. Was vroeg op pad (lees: op het spoor). Ik was op station Sloterdijk opgestapt. In de wagon lag tegenover me een man te slapen, tegenover hem een met lege bierblikjes gevulde IKEA-tas en een lege krat bier. Wat een contrast met mij.
Hij was op weg naar Leiden – maar zo bleek later – had in Amsterdam uit moeten stappen. De conducteur moest behoorlijk aan hem sjorren om hem wakker te krijgen en hem vriendelijk te verzoeken om uit te stappen in Haarlem om zo weer terug te reizen naar Amsterdam. De andere lopers in dezelfde wagon, die ook op weg waren naar Leiden, moesten er ook erg om lachen; wat een toestand! Met een Engels sprekende loper liep ik naar de Garenmarkt in Leiden. Daar moesten we het startnummer ophalen en konden we ons omkleden. Ik had al alles aan behalve een shirt waarop ik het startnummer vastspeldde. Ik kwam Richard van der Klis nog tegen die ik van vroeger kende. En ook André Boom was er. Om 10.02 uur liep ik over de startlijn. Het tempo was lekker hoog. De eerste 10 in 1.00.06. Tot 21 km ging het nog redelijk goed in 2.14.55. Daarna zakte ik in, voelde me misselijk worden. Merkte onderweg wel dat er meer lopers waren met problemen. Misschien was de sportdrank niet goed? Het kostte heel wat moeite op te blijven lopen en moest ook gaan wandelen. Naar het einde toe ging het weer wat beter en kon ik me herpakken. De laatste vier gingen weer in een rap tempo op weg naar de finish. Het helpt wel erg als je naam wordt gescandeerd. Vlak voor de finish werd ik nog in gehaald door de eerste drie lopers van de halve marathon, die voorbij stoven. Mijn eindtijd was 5.01.31. Gezien de omstandigheden toch nog wel goed. Na afloop sprak ik André Boom, die het ook als lastig had ervaren. Misschien speelde de warmte ook een rol? Samen liepen we terug naar het station waar we tweemaal het parkoers van de 10 kilometer lopers kruisden. Heel irritant. Ik zei gekscherend: ‘Jongens, loop eens door!’. De omstanders hadden zoiets van dat kan je makkelijk zeggen, want je hebt net de marathon gelopen. Er waren heel wat die worstelden met die afstand en er doorheen zaten. Met wat vertraging bereikten we het station en stapten op de eerste volgende trein naar Amsterdam. In Haarlem nam ik afscheid van André, die ook dicht tegen de 200 ultramarathons zit. Voor mij nog één te gaan, voor het zover is! Dat is op 3 juni in het Amsterdamse Bos bij de Sri Chinmoy 50 & 100 km.
Gisteren was ik er bij, dat kwam omdat ik me heel vroeg had ingeschreven. Het is waarschijnlijk de mooiste marathon zoals het geadverteerd wordt door de organisatie. Heel vroeg was ik al met de IC Direct naar Rotterdam CS vertrokken. Het was al behoorlijk druk toen ik de trein verliet. In het gebouw waar je je startnummer en shirt moest ophalen was het een mierenhoop; stromen met mensen die naar binnen wilden en stromen met mensen die op weg waren naar de uitgang liepen door elkaar heen. Heel chaotisch, dat kan beter in de toekomst lijkt me. Anyway, het kostte me meer tijd maar het lukte me wel. Ook kwam ik daar Katie Unoki tegen. Eenmaal buiten ging ik op zoek naar de plek waar je je bagage kon afgeven. Waar was het ook alweer? Gelukkig had ik nog genoeg tijd om het te vragen aan lopers die voorbij liepen. Nadat ik mijn rugzak had afgegeven en nog de wc bezocht had liep ik in de richting van de Erasmusbrug waar ik in wave 5 mocht starten. Vandaag loop ik met de nieuwe Hoka’s en ga ik Maurten gels gebruiken. In mijn broekzak heb ik naast 5 gels ook het schema dat ik wil volgen van 4.45. Onze start is minder spectaculair als die van de eerste wave. Maar we gaan langzaam op weg naar de Erasmusbrug. Na 5 km zit ik 3 minuten onder het schema, bij 10 km is het al 6 minuten. Bij 15 km loopt het op naar 9 minuten, bij 20 is het verschil al 11 minuten. Het grootst bij 30 km: 12 minuten. Na 35 loopt het iets terug naar 10 minuten en dat blijft zo tot aan de finish op de Coolsingel.
Onderweg zie ik een glimp van Wilma, die als pacer loopt voor 4.30. Dat is als ik de 14 km passeer. Ook Katie zie ik weer voor me lopen bij 16 km. Het publiek is ons enorm aan het aanmoedigen. En dat helpt, althans mij wel. Krijg het gevoel dat ik alle aandacht naar mij gaat. Wel is het erg druk op de looppaden richting finish, de toeschouwers kunnen je gewoon aanraken bij wijze van spreken. De laatste 5 zijn zwaar en ik ben blij als ik over de eindstreep kom in 4.34.53. Krijg de medaille en wat te drinken en terwijl ik doorloop zie ik Wilma weer, die net voor me is binnengekomen. Ik ben voldaan vanwege het resultaat, maar de benen protesteren en weigeren dienst. Ze vinden dat het genoeg is geweest. Met moeite probeer ik me aan te kleden en slenter daarna naar het station. Dit was een hele mooie vandaag #198, het is vier jaar geleden dat ik zo snel liep op de marathon. Volgende maand is de marathon van Leiden.
Afgelopen zondag mocht ik voor de vierde keer deelnemen aan de Lentemarathon in Amstelveen. Anders dan voorgaande jaren was de start en finish in het Stadshart. Voorheen was de start op de atletiekbaan van AV Startbaan. Deze keer was deze baan een onderdeel van de route.
Om negen uur zou de marathon beginnen, dus ik besloot om ruim op tijd van huis te vertrekken met het OV. Eerst de bus 15, daarna de tram 5 tot aan de eindhalte op loopafstand (vijf minuten) van de startlocatie. Het was best nog fris, dus nog geen tijd voor een korte broek. Op het plein kwam ik een aantal bekenden tegen zoals Lex, Ferry, René, Tobias, Ivan, Running Ronald en Sergio die de halve liep. Ook onze Wilma was aanwezig als vrijwilligster deze keer, zij zou de eerste loper van de halve op de fiets begeleiden. Was nog op zoek naar koffie, maar die werd alleen aan vrijwilligers uitgedeeld, een minpuntje dus. Dat heb ik op het enquêteformulier vermeld. Toiletten waren gelukkig wel aanwezig.
Voor de start was er nog een goed bedoelde poging om ons op te warmen door middel van dans en opzwepende muziek, maar dat was niet aan ons senioren besteed. Wij werden al lopend vanzelf wel warm. Het was gelukkig droog en het waaide ook niet erg. Ik moest wel even wennen aan het parkoers dat voor een deel door het Amsterdamse Bos ging. Toen we het bos verlieten kwamen de halve marathon lopers ons tegemoet, wat voor de nodige verwarring zorgde. Was dit nu de bedoeling of liepen we opeens verkeerd? Nee, het klopte wel, maar het was handiger geweest als er een aparte route voor ons was. Onderweg liep ik nog wat te kletsen met estafetteloopsters, altijd goed een beetje afleiding van het lopen. Tot 30 km liep ik op een schema van een eindtijd van 5.45, daarna zakte het in. Op de laatste twaalf kilometer kwam ik een loper tegen die wandelen met hardlopen afwisselde. Ik liep een tijdje met hem op, totdat ik ontdekte dat hij er echt doorheen zat en niet meer kon hardlopen. Zelf had ik nog voldoende over, omdat ik zuinig met mijn energie was omgesprongen en haalde zo nog een stuk of vijf lopers in op weg naar de finish. De eindtijd werd 5.03.46. Vooraf had ik al gezegd tegen Ferry dat ik rond de vijf uur wilde gaan lopen dus dat kwam aardig overeen. Na de finish maakte Tobias nog de bijgevoegde foto. Was heel voldaan over de prestatie van vandaag.
Voor de tiende keer deed ik, vandaag 25 februari 2023, mee aan de Mollen Marathon. Ook voor deze loop was voldoende belangstelling: er waren vlak voor de start zeven lopers voor de hele marathon en één voor een kortere afstand. Uiteraard waren er ‘marathonverzamelaars’ en een nieuwkomer.
Ik ging zoals gebruikelijk met de vouwfiets naar het station, om daar de trein te pakken naar mijn eindbestemming. Op het Centraal Station stapte een vrouw in, die vervolgens direct het toilet in dook. Enkele stations verder besloot ik om een conducteur in te schakelen omdat ze nog steeds op het toilet verbleef. Een aantal passagiers hadden ook al op de deur geklopt omdat zij net als ik het toilet wilden bezoeken. De toegesnelde conducteur sommeerde haar om de deur te openen. Toen dit niet gebeurde opende hij de deur. De vrouw werd kort ondervraagd en bleek niet in het bezit te zijn van een geldig vervoersbewijs. Dat was waarschijnlijk de reden waarom zij zich schuil hield op het toilet. Enfin, wij konden eindelijk onze behoeften doen na deze actie. Ongeveer vijf minuten nadat ik op de fiets was gestapt kreeg ik een lekke band door gebroken glas op het fietspad en moest ik mijn fiets aan een lantaarnpaal vastmaken. Jammer, maar ik had gelukkig nog genoeg tijd om op tijd aan de start te verschijnen. Na vijf kilometer gelopen te hebben kwam ik aan op de plaats van bestemming met nog tien minuten om me om te kleden en mijn sportdrankjes klaar te zetten. Vandaag besloot ik om op mijn nieuwe Hoka’s Mach 5 te gaan lopen, had ze wel ingelopen maar nog geen lange afstanden op deze flitsende schoenen afgelegd. De eerste ronde liep ik nog tegen de wind in waardoor het bijna niet te doen was om hard over de dijk te lopen. In de rondes daarna liep ik en de anderen in tegengestelde richting zodat we steeds de wind in de rug hadden. Het was zes graden maar qua gevoelstemperatuur twee graden met zo af en toe een hagelbui. Later op de dag begon de zon te schijnen. De eerste helft ging vrij rap en ook in de tweede helft kon ik regelmatig versnellen waardoor ik op een tijd uitkwam van 5:00:57. Ik heb er van genoten en mocht nog even vijf kilometer er aan plakken. Gelukkig stond mijn vouwfiets nog steeds ongeschonden aan die lantaarnpaal. Wel was het lastig om de fiets op het voorwiel voort te bewegen naar het station. Het volbrengen van een marathon geeft altijd een goed gevoel. Op naar de volgende.
Afgelopen zaterdag weer naar Almere afgereisd om mee te doen aan de Mollen Marathon. Jammer genoeg was er zondag pas een nationale mollen-telling anders had ik er negen kunnen tellen want er waren zoveel lopers. Wilma was ook van de partij en dat wist ik. Er moeten minimaal drie deelnemers zijn want anders telt dit niet als wedstrijd. Toen ik op de website keek waren er toen nog maar twee aanmeldingen. Helaas was ik vergeten om de wedstrijd op de kalender te laten zetten van de 100 marathonclub (www.100mcnl.nl). Gelukkig kon dat achteraf nog geregeld worden, want de regel is dat als een wedstrijd niet in de kalender staat je even vooraf een mailtje moet sturen om de redactie in te lichten, dan komt jouw wedstrijd (als die tenminste aan de voorwaarden van de 100 mc voldoet!) in het dropdownmenu te staan en kan je je wedstrijd probleemloos registreren. Begrijpelijk want anders kost het veel werk als alle wedstrijden ‘handmatig’ gecontroleerd moeten worden door de redactie.
Het zonnetje heb ik een paar keer gezien tijdens deze wedstrijd, maar over het algemeen was het weer erg fris. Nadat we gestart waren voor een lusje van 2 km, had ik het zo koud dat ik het op een lopen zette en wegliep bij de groep. Zo werd ik de ‘man van de eerste minuten’. Na dit lusje werd ik al snel door Jos, Wilma, Ronald en Gertie ingehaald. Het grootste deel heb ik voornamelijk alleen gelopen. Met voor mij nog drie ronden te gaan kwam Wilma voorbij en kon ik aanhaken. Dat scheelde weer in de tijd. Mijn benen wilden niet echt vandaag meewerken maar desondanks bereikte ik de oranje finish-lijn in 5:18:17.
Op zaterdag 28 januari werd de sfeervolle wintermarathon gehouden. Eerst een aanloopstukje en daarna achtmaal om de Bosbaan. Om ongeveer negen uur vertrokken we met z’n drieën op de fiets richting Amsterdamse Bos. Tobias zou niet lopen vanwege een kleine blessure om daarom ons, Leon en ondergetekende, mentaal te ondersteunen. Eenmaal aangekomen op de Bosbaan zagen we al een aantal lopers die al eerder begonnen waren zoals Wilma, die met haar zus Lenie de halve liep en een aantal deelnemers aan de Triple 8 Quest (een initiatief om acht marathons in acht dagen te lopen op acht continenten). Hun avontuur zou drie dagen later eindigen op Antarctica. Je kan je natuurlijk afvragen of dit überhaupt nog kan, gezien de klimaatcrisis waarin we verkeren. Uiteraard is dit vrij kostbaar, dus voor een elite bestemd. Het was prima loopweer, rond de twee graden en in de ochtend was er een heerlijk zonnetje. We begonnen om tien uur, nadat we we de gebruikelijke één minuut meditatieve stilte in acht hadden genomen. Dat het goed weer was, merkten we ook aan de vele wandelaars langs de Bosbaan. Uiteraard al of niet vergezeld door loslopende honden en andere obstakels. Het parkoer was vrijwel verhard. Heb slechts één modderpoel gezien waar je overheen kon springen. In de middag, toen de zon verdwenen was, werd het een beetje guur. Er waren 34 lopers, 28 heren en 6 dames voor de marathon-afstand. 37 lopers haalden de finish en drie heren liepen een afstand van 33 kilometer. De snelste was een in Amsterdam woonachtige Rus in 2.53.24. De snelste dame uit Vlaardingen liep 3.51.35. Leon deed het ook best snel in 3.34.01. Ik liep ergens achteraan en kon in de laatste kilometers nog twee lopers inhalen, die energie was er dus nog wel. Kwam over de finish in een tijd van 4.53.17 en was daar best tevreden over. Daarna snel mijn OMM-regenpak aangetrokken om geen kou te vatten en rap naar huis gefietst. De eerste van dit jaar zat er weer op.
Ga ik dit jaar nog een marathon lopen ondanks dat de vorige marathon twee weken geleden plaatsvond? Mijn innerlijke stem raadde het me af vanwege het risico op een blessure. De weersvoorspelling voor zaterdag 3 december 2022 was ook niet bepaald een uitnodiging om hier meteen ‘ja’ tegen te zeggen, het zou twee graden worden met Noordoosten wind. Op donderdag 1 december had ik 10 km gelopen, die volgens Garmin ‘te intensief’ was met 62% in zone 5. Met andere woorden, voorlopig even niet al te hard gaan lopen. Maar er was genoeg urgentie om naar Almere te gaan. Uiteraard werd er weer met de trein gereisd in combinatie met de onvolprezen vouwfiets. Toen ik vlak voor de eindbestemming het toilet in de trein wilde bezoeken – een zuiver routinematige handeling – bleek die defect te zijn, jammer maar geen ramp. Net als bij de Ronde Venen Marathon droeg ik deze keer een lange broek van polyester en een softshell jack van hetzelfde materiaal met elastaan voor een perfecte pasvorm. Ook gingen de handschoenen aan en bedekte ik het hoofd met maar liefst twee mutsen. Ook had ik mijn OMM-pak aangetrokken zodat ik voor- en na de wedstrijd mijn lichaam warm kon houden op de ‘koufiets’. Toen ik op de startplek arriveerde was er al één loper aanwezig. Michiel Huzen ging er vanuit dat we om negen uur zouden beginnen in plaats van negen uur dertig (hij werd beloond voor zijn geestdrift, werd de snelste loper van de dag in 3.27.27 en voltooide zijn 57e (ultra)marathon).
We waren vandaag met z’n zessen gestart, slechts één deelnemer had afgezegd. Vanaf de start liep ik met Durk Jan de Bruin op, in een comfortabel tempo waarbij we nog een gesprek konden voeren. Daarna maakte hij een stop en ging ik alleen verder. De eerste 21 km in 2.20.36. De tweede helft ging een stuk langzamer in 2.56.05. Tijdens mijn voorlaatste ronde kwam ik Ben Mol tegen en hebben we al pratend het nuttige met het aangename verenigd. We hadden het o.a. over Sigrid Eichner (82) die in Berlijn haar 2300e marathon liep (vandaag las ik in een Engelstalig artikel op Internet dat zij boos was op de organisatie omdat zij tenslotte betaald had en diezelfde organisatie geen respect toonde voor een oudere langzame loper. De finish was na zes uur geblokkeerd terwijl zij er ruim 7 uur over deed!). Kort na ons gesprek kwam Lex de Boer voorbij, bezig aan zijn laatste ronde. Echt geweldig hoe goed Lex nog loopt op 75-jarige leeftijd, hij werd vandaag tweede in 4.27.21. Voor Lex is nummer 700 in zicht, met nog drie wedstrijden te gaan! Moe, maar voldaan bereikte ik de marathon-afstand in 5.16.41. Toen nog even 5 kilometer fietsen naar het station waar ik gelukkig niet al te lang moest wachten op de trein naar huis. Ik verlangde naar een warme douche, Nederland-VS en kaasfondue met witte wijn!
Voor de vierde keer deed ik mee aan deze prachtige marathon in Abcoude. Het is een buitengewoon mooie route die we weer gaan lopen. Via Abcoude naar Baambrugge, Vinkeveen, Wilnis, Mijdrecht, De Hoef, Amstelhoek, Waverveen en tot slot weer terug naar Abcoude. De route gaat langs riviertjes en door weilanden. In Mijdrecht lopen we voor het eerst in de geschiedenis door een kas. Net als elk jaar gaan we onder de N201 door om in een koeienstal te belanden. In De Hoef krijgen we pannenkoekreepjes aangeboden bij de Strooppot. Voor aanvang had ik een kort weerzien met André Boom. Samen liepen we, na een laatste kop koffie te hebben gedronken in het Sporthuis, in tempo naar de start op het Raadhuisplein.
We deden dit, om niet onnodig lang in de kou te moeten staan. We hielden ook qua kleding rekening met de wind en kou. Vlak voordat we vertrokken zagen we Wilma, maar er bleken nog meer bekenden mee te lopen zoals Iris Vromans, Lex de Boer, Peter van Wouwe, Chris Dol en Ho-Jung Mulder. Ook in verband met de aangekondigde slechte weersomstandigheden later in de middag nam ik me voor om een stevig tempo te gaan lopen (gemiddeld met hartslag 146, 86% van mijn maximale hartslag). En dat ging erg goed. Na 5 kilometer was ik André kwijt en na 15 kilometer passeerde hij me weer. Na 20 kilometer zag ik een jonge loper, die wandelend aan het telefoneren was. Hij droeg slechts een dun shirts met korte mouwen en een korte broek. ‘Die zou het moeilijk gaan krijgen’, dacht ik. Einde verhaal. Zo rond 23 kilometer begon het zachtjes te regenen en kouder te worden. We waren bij de kas, die we doorkruisten. Daarna over een pad door een weiland dat behoorlijk glibberig was. Gelukkig waren er pannenkoekreepjes die heerlijk smaakten en nieuwe energie gaven. Ik wist het tempo vast te houden en genoot van de omgeving. Mijn softshell jack bood voldoende bescherming tegen de kou en regen en mijn lange broek ook. Ik was nu bij Amstelhoek en ging weer door een drassig en modderig veld. Toen door de tunnel onder de N201, op weg naar onder de koeienstal (dat is een soort traditie bij deze marathon geworden). Op het laatste stuk, in Waverveen, was het erg guur.
Langzamerhand haalde ik een aantal lopers in, een stuk of vijf en naderde ik het natuurgebied Botshol. Ik begon de stal al te ruiken en ging nog een tandje harder, wel rekening houdend met de gladde bruggetjes die ik tegen kwam. Voor de laatste keer weer een stuk weiland door en toen tot aan Abcoude alleen maar asfalt. Voldaan kwam ik aan bij de finish in 4.46.31. Ben heel erg tevreden over de progressie, die ik vandaag maakte.
Het ging heel erg lekker ondanks de barre omstandigheden.
Zondag 16 oktober was ik er weer bij en wel voor de 13e keer. Eigenlijk was ik te laat met inschrijven, maar via de site kon ik toch nog op tijd aan een kaartje komen via iemand die geblesseerd was. Dolblij natuurlijk, want dit wil je niet missen. Ik kwam in het het Olympisch Stadion Wilma tegen die twee weken geleden de Spartathlon voor de 7e keer tot een goed einde bracht. Ook stond Simon Pols niet ver van ons vandaan, hij heeft volgens de overlevering in 2007 de Spartathlon met de nodige moeite voltooid. Naast mij stond een Thaise loper die me vertelde dat hij vorige week nog in Barcelona een marathon had gelopen. Onderweg kwam ik hem trouwens ook nog tegen vlak bij Ouderkerk. Uiteindelijk finishte hij in 5.27. De blauwe zone waarin ik me bevond starte als laatste, en dus gingen we pas om 9.20 het stadion uit. Het was schitterend weer en daar had ik me ook op gekleed, zag ook nog een aantal lopers in een lange broek met een shirt met lange mouwen. Kennelijk hadden die niet naar de weersvoorspelling gekeken of waren het gewoon koukleumen. Ging in een iets te hoog tempo lopen (dat gebeurt wel vaker!) en moest dat aan het eind weer bezuren. De eerste 21 gingen vrij vlot en de tweede 21 wat langzamer. Per saldo maakte het niet veel uit want als ik in mijn beoogde tempo had gelopen wat ik ook op een tijd rond de 5 uur uit gekomen. Alleen kostte het nu meer moeite. De pijn verdwijnt en de prestatie blijft zullen we maar zeggen. Het is een waarheid als een koe! Voor het eerst in mijn hardloopgeschiedenis liet ik mijn medaille graveren doodgewoon omdat dat bij de inschrijving was geregeld. Het zou normaal gesproken niet bij me opgekomen zijn om zoiets te doen. Maar het werd snel en vakkundig gedaan met behulp van een laser. Zodoende wist ik ook meteen wat mijn netto tijd was: 5:03:07. Toch weer een unieke medaille. Heb erg genoten van het publiek langs de kant en de vele aanmoedigingen. Dat werkt wel degelijk, althans bij mij.
Afgelopen zaterdag was er weer een ‘thuiswedstrijd’ in het Amsterdamse Bos. De weersvoorspellingen waren aanvankelijk niet gunstig. Ik vertrouwde op de prognose van Buienradar en die kwam uit. Het bleef vrijwel droog bij een temperatuur van 15 graden. Om tien uur stipt, begonnen we. Er waren 33 deelnemers waaronder 4 vrouwen. In het parkoers zitten een paar lastige stukjes waarbij je licht moet klimmen. Er waren weer bekende lopers zoals Mo Idrissi, Sjaak Bus, Jos Stuyt, Gert Mertens, Lex de Boer en Ferry van der Ent. Ook Henri Okkersen (76) was weer paraat. Zijn laatste wedstrijd stamt uit 2019. Mo had ik onlangs nog bij de Dam tot damloop gezien, samen met Rinus, Cinta en Linda. Terug naar de wedstrijd: ik liep in èèn tempo en wederom zonder gels. Het viel me zwaar, waarschijnlijk omdat ik in de training nog weinig lange duurlopen heb gemaakt na mijn blessure. Ook speelt mee dat ik mezelf wil behoeden voor overbelasting. Uiteindelijk werd het, samen met de restmeters, een afstand van 46 kilometer en 890 meter. ‘Ik ben niet snel, maar ik kom er wel’ – de slogan van Wilma – is ook op mij van toepassing. De meesten bleven tot aan de prijsuitreiking, zo gezellig was het dus! Toen ik weer thuis was heb ik nog even de prestaties van Wilma en Tobias online bekeken. Hulde aan Henri Thunissen die het allemaal weer fantastisch heeft samengevat in een mooi overzicht op Ultraned. Gelukkig was het weer gelukt voor beiden. De Spartathlon is echt een totaal andere discipline en er zijn maar weinig lopers die hem uitlopen. De winnaar, trailloper Fotis Zisimopoulos, is een klasse apart. Hij gaat zeker nog wat records verbreken in de toekomst of anders Alexandr Sorokin wel.
Het weer was gisteren anders dan voorspeld, geen regen en hogere temperaturen. Voor de derde keer dit jaar toog ik naar Almere om de 282e editie van de Mollen Marathon te lopen. Het was best wel een grote groep, 13 lopers, die aantraden. Het merendeel ging voor de langste afstand, de marathon. Ook onze Wilma was van de partij, zij liep samen met Jos. Mijn voornemen was om op lage hartslag te gaan lopen d.w.z. 125 bpm.
De eerste 21 km liep ik op die hartslag, daarna ben ik wat harder gaan lopen omdat ik bang was om de tijdslimiet van 6 uur anders niet te gaan halen. Toch bleef ik vier uur in zone 2 (119-132 bpm) lopen wat overeenkomt met 68%. Ook liep ik in alle andere zones, zelfs 37 minuten in zone 5, dat is 10% (148 bpm – Max.).
Het bijzondere was dat ik voornamelijk op vetverbranding gelopen heb. Er kwam geen enkele gel aan te pas. De eerste helft was langzaam, de tweede een stuk sneller. Uiteraard had ik wel een glycogeen voorraad waar ik uit kon putten. Maar normaal gesproken neem ik altijd gels daar nog boven op. Het was een beetje riskant maar het is toch goed gekomen met die eindtijd 5.47.47. Wat mee speelt is ook dat je de boel ook niet wil forceren na de recente blessure. Dus heel houden is ook het devies. Het schiet nu echt op, dit was alweer #189.
Het is inmiddels drie weken geleden dat ik de 275e Mollen Marathon voltooide, voor mij weer een reden om mee te doen aan editie 278. Mijn pas aangeschafte vouwfiets had ik uitvoerig getest en voorzien van een goedgekeurd ART-slot met korte staalkabel (om mijn zadel vast te zetten). De vorige keer was ik lopend naar het station gegaan en dat is toch iets van 5 kilometer. En dat dus maal twee (heen en terug). Zo’n vouwfiets is dus superhandig, je klapt het snel in en het is kosteloos te vervoeren per spoor. Ik dacht gisteren dat ik de weg makkelijk terug zou kunnen vinden vanaf het station Almere-Buiten naar de plek waar we altijd verzamelen. Kennelijk had ik toch een verkeerd pad genomen, waardoor ik verdwaalde. Gelukkig had ik mijn telefoon bij me en met behulp van navigatie kon ik toch nog ruimschoots op tijd aan de start verschijnen. De warming-up had ik al gehad. Snel mijn fiets aan een picknicktafel vast gemaakt en mijn tas met flesjes sportdrank in de schaduw gelegd want het was toch al iets van 18 graden.
Na een aanloopstuk begonnen we aan onze rondjes. De eerste tien kilometers ging in tempo 6:30 gemiddeld, daarna ging het tempo geleidelijk omlaag. Het voordeel is dat het uiteindelijk minder zwaar is voor je lichaam om in een laag tempo te lopen, maar psychisch weer zwaarder want er lijkt geen einde aan te komen als het zo lang duurt. Na twee rondjes stond opeens mijn jongere broer bij de startlijn. Hij was op de racefiets vanuit Amsterdam vertrokken, heel erg leuk! Daarna moest ik nog vijf rondjes lopen, een mentale strijd want je doet het helemaal alleen. Bij een stadsmarathon staan de kilometers aangegeven en zijn er lopers waar je je aan op kan trekken en drinkposten. Hier moest ik zelf steeds drinken pakken en liep ik met een kleine rugzak waar mijn belangrijke spullen in zaten plus gels. Slechts twee gels had nodig om dat ik in een lage zone liep. Als je vier rondjes heb afgelegd weet je dat je het gaat volbrengen, het is dan een kwestie van geduld hebben en gewoon blijven dribbelen. Om 5.42.06 was ik er, nummer 188 was een feit! Was ik tevreden? Ja, maar het moet beslist sneller gaan de volgende keer.
Gisteren, 16 juli 2022, naar Almere-Buiten afgereisd per trein. Ik had de NS-planner gebruikt en toen ik op het perron van Amsterdam Centraal stond kreeg ik via de NS-planner een melding dat het spoor bij Weesp gestremd was tot 8.15. Balen dus want ik had afgesproken dat ik opgehaald zou worden om 9.35 in Almere-Buiten bij het station, een trein later pakken was dus geen optie want dan zou ik te laat komen. Dus het alternatief was om de trein van 8.08 nemen naar Almere Centraal. Stuurde meteen een appje om de afspraak te wijzigen en gelukkig kon dat en arriveerde ik dus op tijd op de afgesproken plek waar de Mollen Marathon wordt gehouden. We hadden twee opties om te lopen. Een route van 7 km en één van 6 km. Vooraf werd een minuut stilte gehouden ter nagedachtenis aan de deze week overleden loper Sjoerd Slaaf. Op Ultraned en op de site van de DFW runners staat meer informatie over Sjoerd. Sjoerd en zijn partner Ronald Kwint hebben heel veel loopjes in een prachtige omgeving georganiseerd, gewoon kleinschalig met een drankpost. Heb daar regelmatig gebruik van gemaakt, het enige nadeel was dat ik ver moest reizen (meestal 4 uur met de auto) maar dat was dan ook de moeite waard.
Er waren 14 lopers en na het maken van een groepsfoto vertrokken we. Ik liep de eerste 9 kilometers op met Chris Dol in een voor mij iets te hoog tempo van rond de 10 per uur. Daarna moest ik van mezelf wat langzamer lopen. Ik merkte dat het me best veel moeite kostte om stevig door te lopen, het ging minder goed dan bij de 6 uur van de Haarlemmermeer. Misschien komt dat ook door de lange rondjes die je maakt. Je loopt ook vaker alleen en het begon ook warmer te worden. Af en toe ook stukjes gewandeld. Afgelopen week had ik een week rust waarbij er absoluut niet gelopen was. In de week daarvoor nog 125 km in totaal gelopen. Wellicht was dat iets teveel. Enfin, ik was hier, dus ging ik hem uitlopen. No matter what! Ik had tenslotte ook al een medaille gekocht. Dan maar een wat langzamere tijd. Ik was één van de laatsten en finishte in 5.31.20. Daarna moest ik nog 5 km naar het station lopen, dus het totaal werd 47.5 km voor die dag.
Nu maar even goed rusten. Ben van plan om lekker te gaan zwemmen in een buitenbad de komende dagen, schijnt ook goed te zijn voor het herstel.
Na ruim 6 maanden kon er eindelijk weer eens een wedstrijd worden gelopen, dat was de 6 uur van de Haarlemmermeer op 25 juni 2022. Altijd perfect georganiseerd en ook qua sfeer een evenement dat je niet mag missen. Ik ging er naar toe met Wilma, Tobias en Leon. Later zou Pascal nog 2 uurtjes meelopen. Het was best spannend omdat ik net hersteld was van een heel vervelende blessure die gepaard ging met veel pijn. Gelukkig kwam ik bij een fysiotherapeut (Pradeep Matthews) die meteen wist wat er aan de hand was. De blessure was ontstaan door overbelasting. Heel fijn want zo kon er meteen gestart worden met de revalidatie die in eerste instantie bestond uit veel rekoefeningen. Ook bezocht ik de sportschool om bil- en beenspieren sterker te maken. Langzamerhand werd er vooruitgang geboekt en kom er weer gelopen worden, zij het met pijn. Later verdween de pijn na 3 kilometer hardlopen. Uiteindelijk voelde ik nog wel heel vaag iets in mijn linkerbeen en uiteindelijk was het weg. Tijdens de 6 uur ging het goed en kwam ik ondanks de hitte toch tot 48,674. In de laatste drie maanden van het vorig jaar had ik teveel gevergd van mijn lichaam. Daar moet ik nu dus voor oppassen. Het leven zonder hardlopen is een stuk minder leuk, wat ben ik blij dat het weer mogelijk is!
In Oktober ben ik na anderhalf jaar stilstand wet begonnen met lopen. Het begon met de zes uur van de Haarlemmermeer en daarna volgende een zes uur in het Amsterdamse Bos. Toen de Amsterdam Marathon en de Devilstrail op
Schiermonnikoog en tot slot de Marathon van Spijkenisse. De zes uur van Almere ging helaas niet door maar ik heb er een training van gemaakt en liep 33 in het Vondelpark en het restant aan de Sloterplas. De teller staat nu op 186, officieel op 185, dus nog 15 te gaan.
Gisteren, zondag 17 november 2019, voor de derde keer meegedaan aan de Ronde Venen Marathon in Abcoude. een prachtige loop, echt een aanrader. Je loopt niet alleen verhard, maar ook onverhard o.a. door weilanden en door Botshol. De route ging van Abcoude naar Baambrugge, Vinkeveen, Wilnis, Mijdrecht, De Hoef, Amstelhoek, en Waverveen weer terug naar Abcoude. Ik was al vroeg ter plekke want ik besloot om en trein eerder te nemen. Toen ik de trein uitstapte kwam ik André Boom tegen. Samen liepen we op naar de Hoogstraat alwaar we de startnummers in ontvangst konden nemen. Daar vlakbij was de Kees Bon Zaal waar we ons konden omkleden en daarna de tassen inleveren. In de zaal kwamen we Nitisch Zuidema tegen die drie weken rust had genomen na het WK 24 uur in Albi. Vandaag zou hij meedoen aan de 10 km. In het startvak stond Mo Marrabou. Wilma zou er ook moeten zijn maar ik kon haar niet vinden in de drukte. Om 10 uur vertrokken we uit Abcoude. Het was nog best frisjes. Na een kilometer of 5 besloot ik om mijn tweede wat dikkere shirt uit te trekken en in mijn rugzak te stoppen. Het is niet fijn als je het te warm hebt. Ik liep tot aan 25 kilometer een gestaag tempo van 6 minuten per km. Daarna ging het wat omlaag en wisselde ik het hardlopen af met hele korte pauzes van wandelen. Meestal zo’n 15 tot 30 seconden, dit zou het hersteld bevorderen had ik in Runnerworld gelezen. Gelukkig bleek dat ook te kloppen en merkte ik dat ik vrij snel weer een iets hoger tempo kon schakelen. Ik genoot van het weer en van de omgeving. Het was ook leuk om weer door de koeienstal te lopen op 36 km. Vorig jaar was hietr iemand onderuit gegaan, dat is echt shit (letterlijk!). De laatste loodjes waren weer het zwaarst door door Botshol en het geploeter door de weilanden. Heel dichtbij de finish kwam Wilma me tegemoet. Ze liep nog een paar honderd meter met me mee tot aan de finish. De eindtijd was 4:36:55, weliswaar nog niet officieel maar veel zal dat niet schelen met de tijd van mijn Garmin. Weer een marathon voor de collectie: #179!
Klasse gedaan weer Bob! Is altijd leuk wat service te verlenen aan medelopers, zeker als haas. Mensen zijn daar echt dankbaar voor. Heb zelf laatst nog Jesse uitvoerig bedankt als haas op een 15.
Amsterdam Marathon 2019
Gisteren was het weer ouderwets gezellig tijdens de Amsterdam Marathon. Voor de derde keer mocht ik hazen en nu dus voor de tijd van 4.50. Samen met Nico en Daniel gingen we de klus klaren. De opdracht was om 6.52 gemiddeld te lopen. Nico had een geplastificeerd kaartje mee waar de tijden op stonden, zodat we konden zien of we voor of achter op het schema liepen. Wilma en Jannet waren er ook als pacer voor de tijd van 4.40. Het was best fris in het stadion als je nog 45 minuten moet wachten voor de start, maar er viel veel te zien. Er kwamen ook regelmatig lopers vragen of de tijd die op onze vlag stond het tempo was of de eindtijd. Want zo kan je het ook interpreteren. Als er duidelijk 4 Hours 50 Minutes zou staan zou deze vraag overbodig zijn. Bij 17 km kwam ik Willem Mutze nog tegen, ik groette hem. Toen ik hem even later weer inhaalde na een drinkpost vroeg ik hem: ‘Zeg Willem, de hoeveelste marathon wordt dit?’ Hij antwoorde: ‘Eh, nu wordt de 1724e!
Echt niet te bevatten voor een gewone sterveling. Bij veel drinkposten werden gelukkig ook gels aangereikt, dat vind ik ook heel top van de organisatie.
Bij 25 km begon ik mijn lijf een beetje te protesteren, maar ik gaf daar niet aan toe. Omdat dit toch niet mijn favoriete tempo is liep ik af en toe ietsjes harder en werd regelmatig door mijn medehazen tot de orde geroepen (ach, het ging om 10 tot 20 seconden sneller dan het schema).
Over het algemeen ging het bijzonder goed en deden we wat ons was opgedragen. Vlak voor het stadion kwamen we Mo Idrissi tegen die er ook bijna was. Gezamenlijk gingen door de finish hand in hand, een mooi beeld! Na afloop veel lopers die ons kwamen bedanken en daar doe je het toch voor!
Mooi gedaan, Bob! Ik was weer eens aan het kijken bij de “100marathonclub” en jij hebt nu 176 marathons. Of eigenlijk: 100 marathons en 76 ultralopen gedaan! Wat gaaf! Laatst zei je dat je volgend jaar de 200 wilt halen. Dat is een mooi doel. Voor wie dit leest en graag deze ranglijst wil zien: https://www.100mcnl.nl/ranglijsten/ , en eerst raden hoeveel de nummer 1 heeft gelopen voordat je kijkt 😉 Groeten, Joke en dat je nog veel mooie kilometers maken mag, Bob!
Vandaag meegedaan aan de 6 uursloop van de Sri Chimnoy in het Amsterdamse Bos. Was moeilijk om vanmorgen uit die Spartathlon-roes te komen na al die live-streams. Jeroen was ook van de partij en liep net 50 km, een puike prestatie. Ik liet me door Sjaak Bus overhalen om de 6 uur vol te maken en kwam op 48,8 km uit. Goed voor een tweede plaats op de M60 en een beker plus een bos bloemen. Het regende veelvuldig maar daar raak je snel aan gewend. Blij met dit resultaat. Hopelijk is dit het begin van een come-back.